Ամենայն Հայոց կաթողիկոս Վազգեն Առաջինի հովվապետական այցելությունը Հնդկաստան տեղի է ունեցել 1963 թվականի նոյեմբերին: Այդ այցելության հետ կապված կա առաջին հայացքից գրեթե անհավանական թվացող մի պատմություն: Սակայն, ըստ վկայությունների, ստորև ներկայացվող դեպքը ժամանակին պատմել է թարգմանիչ Ա. Կյուզելյանը, որն անձամբ ներկա է եղել Վեհափառի և Հնդկաստանի նախագահի հանդիպմանը:
Իսկ ամեն բան կատարվել է այսպես: Հանդիպման նախորդ օրը կաթողիկոսին է այցելում նախագահական նստավայրի արարողապետը: Սա սկսում է մանրամասն բացատրել, որ հանդիպումը նախատեսված է ժամը 3-ին, մեր շքախումբը պիտի տեղում լինի 3-ին 10 պակաս: Հետո դռները կբացվեն, նախագահ Սարվեպալի Ռադհակրիշնանը դուրս կգա, որից հետ երկու ղեկավար անձինք համաչափ քայլով պիտի ընդառաջ գնան, ողջագուրվեն և այլն, և այլն:
Հաջորդ օրը Հայոց հոգևոր առաջնորդը ճիշտ ժամանակին հասնում է նախագահական պալատ: Բացվում են դռները, երևում է Հնդկաստանի նախագահը, բոլորը սպասում են, որ նա արարողակարգի տառին հավատարիմ հանդարտ քայլով պիտի շարժվի դեպի Վազգեն Առաջինը, բայց հանկարծ կատարվում է զարմանալի մի բան: Նախագահը մի կողմ է թողնում ամեն կարգի ձևական պատշաճություն, ձեռքերը լայն բացած հասնում է կաթողիկոսին՝ բացականչելով. «Բարի եք եկել, Ձերդ Սրբություն», իսկ այնուհետև դառնալով դեպի թարգմանիչը՝ մի այնպիսի բառ է ասում, որից ոչ միայն սա է ապշում, այլև նրա կողքին կանգնած պատվո պահակախմբի պետը: Ռադհակրիշնանը ասում է. «Հարցրեք խնդրեմ, արդյո՞ք հայերի հոգևոր առաջնորդը իր հետ բերել է նաև Երևանի ռադիոյի անեկդոտներից»:
Երբ հարցը թարգմանում են, մյուսներից պակաս չի շփոթվում ու չի զարմանում նաև Վազգեն Վեհափառը: Նրան այլ բան չի մնում, քան դիմել թարգմանիչին ու ասել. «Հարցրեք Նորին Գերազանցությանը, թե նա Երևանի ռադիոյի ո՞ր անեկդոտներն է լսել…»:
Հայկական ռադիոյի անեկդոտների համբավը, որ հասել էր մինչև հեռավոր Հնդկաստան, դարձավ ջերմ բարեկամության հիմնաքար: Մեկ տարի անց՝ 1964-ին, երբ Հնդկաստանի նախագահը պաշտոնական այցով գտնվում էր Մոսկվայում, ցանկություն հայտնեց լինել նաև Երևանում և տեղեկացրեց, որ ինքը հրավեր է ստացել Ամենայն Հայոց կաթողիկոսից: Այդ օրը Վեհափառ հայրապետը գտնվում էր Արագած լեռան լանջին գտնվող իր ամառանոցում, երբ նրան հայտնեցին, որ Սարվեպալի Ռադհակրիշնանի ինքնաթիռն արդեն օդում է: Վազգեն Առաջինն անմիջապես շտապեց օդանավակայան՝ թանկագին հյուրին դիմավորելու: Իսկ թե նա հնդիկ նախագահի համար նոր անեկդոտ ունե՞ր մտքում պահած, դա մենք երբեք չենք իմանա:
Հաջորդ օրը Հայոց հոգևոր առաջնորդը ճիշտ ժամանակին հասնում է նախագահական պալատ: Բացվում են դռները, երևում է Հնդկաստանի նախագահը, բոլորը սպասում են, որ նա արարողակարգի տառին հավատարիմ հանդարտ քայլով պիտի շարժվի դեպի Վազգեն Առաջինը, բայց հանկարծ կատարվում է զարմանալի մի բան: Նախագահը մի կողմ է թողնում ամեն կարգի ձևական պատշաճություն, ձեռքերը լայն բացած հասնում է կաթողիկոսին՝ բացականչելով. «Բարի եք եկել, Ձերդ Սրբություն», իսկ այնուհետև դառնալով դեպի թարգմանիչը՝ մի այնպիսի բառ է ասում, որից ոչ միայն սա է ապշում, այլև նրա կողքին կանգնած պատվո պահակախմբի պետը: Ռադհակրիշնանը ասում է. «Հարցրեք խնդրեմ, արդյո՞ք հայերի հոգևոր առաջնորդը իր հետ բերել է նաև Երևանի ռադիոյի անեկդոտներից»:
Երբ հարցը թարգմանում են, մյուսներից պակաս չի շփոթվում ու չի զարմանում նաև Վազգեն Վեհափառը: Նրան այլ բան չի մնում, քան դիմել թարգմանիչին ու ասել. «Հարցրեք Նորին Գերազանցությանը, թե նա Երևանի ռադիոյի ո՞ր անեկդոտներն է լսել…»:
Հայկական ռադիոյի անեկդոտների համբավը, որ հասել էր մինչև հեռավոր Հնդկաստան, դարձավ ջերմ բարեկամության հիմնաքար: Մեկ տարի անց՝ 1964-ին, երբ Հնդկաստանի նախագահը պաշտոնական այցով գտնվում էր Մոսկվայում, ցանկություն հայտնեց լինել նաև Երևանում և տեղեկացրեց, որ ինքը հրավեր է ստացել Ամենայն Հայոց կաթողիկոսից: Այդ օրը Վեհափառ հայրապետը գտնվում էր Արագած լեռան լանջին գտնվող իր ամառանոցում, երբ նրան հայտնեցին, որ Սարվեպալի Ռադհակրիշնանի ինքնաթիռն արդեն օդում է: Վազգեն Առաջինն անմիջապես շտապեց օդանավակայան՝ թանկագին հյուրին դիմավորելու: Իսկ թե նա հնդիկ նախագահի համար նոր անեկդոտ ունե՞ր մտքում պահած, դա մենք երբեք չենք իմանա:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
