Կյանքի ցիտատներ հայտնի դերասանուհի Ժուլյեթ Բինոշից

Life.panorama.am-ը գրում է.

Կինոնկարները բաց դռների նման են և յուրաքանչյուր դուռ մտնելուց առաջ ես փոխում եմ իմ բնավորությունն  ու կյանքը: Ես միշտ ապրում եմ ներկայով, ես չեմ ժխտում անցյալը, սակայն այն ինձ համար թերթած էջ է:

Երեխայի ծնունդը նման է ծաղկամանով լի ծաքղիկների, ծաղիկները, ծաղկամանը մենք ենք, իսկ ծաղիկները` երեխաները, այդ ամենը շատ գեղեցիկ է, սակայն կարճ ժամանակով է, քանի որ ծաղիկները չեն պատկանում ծաղկամանին: 

Ես մեծն ֆրանսուհի չեմ, ինչպես Ժորժ Սանդը, Մարգարետ Դյուրասը և Սիմոնա դե Բովուարը: Ես գիտակցեցի, որ հայտնի եմ դարձել այն ժամանակ, երբ ինձ 1985թ.-ին Կաննի փառատոնին ողջունեց Սիմոնա Սինյորեն, 4 տարի անց նա մահացավ:

Ես ուզում եմ նկարահանվել քաղաքական և սոցիալական ֆիլմերում, որտեղ կա գաղափար, հանրությանն ուղղված հաղորդագրություն:

Եթե աստղը նա է, ով լույս է ճառագում, ուրեմն ես կարող եմ լինել աստղ, իսկ եթե աստղը նա է, ով գերի է դառնում ամսագրերի էջերին և փողին, ուրեմն դա զզվելի է, ես դա չեմ ցանկանում: 

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ