Կինոքննադատ Դիանա Մարտիրոսյանը ֆրանկո-արգենտինյան ռեժիսոր Գասպար Նոյեի պոռնոգրաֆիկ ֆիլմի մասին, որը մեծ հնչեղություն է ստացել աշխարհի տարբեր երկրներում:
Ամերիկացի գիտնական Քեն Բայնեսը տարիներ առաջ ներկայացրել էր որոշ չափորոշիչներ, որոնց միջոցով մարդիկ պոռնոգրաֆիան կտարբերեն էրոտիկայից: Ըստ գիտնականի թեզիսի՝ գեղարվեստական էրոտիզմն` ի տարբերություն պոռնոգրաֆիայի, ունի ոճային ինդիվիդուալիզմ: Եթե այս միտքը վերցնենք որպես պոստուլատ, ֆրանկո-արգենտինյան ռեժիսոր Գասպար Նոյեն հաստատ ունի վառ արտահայտված ձեռագիր և հեղինակային ոճ:
Ռեժիսորը հայտնի դարձավ «Անշրջելիություն» դրամայով, որտեղ գռեհիկ, նատուրալիստորեն և անխնա ցուցադրեց Մոնիկա Բելուչիի հերոսուհու բռնաբարման տեսարանը: Հենց այդ կտավային ֆիլմից պարզ դարձավ Նոյեի պատկերացումը սիրո, սեքսի, կորստի, կնոջ և տղամարդու հարաբերությունների մասին: Նրա համար հետին պլան են մղվում կոնտեքստը և սյուժեն, ավելի կարևոր են դառնում ձևն ու կառուցվածքը:
Երկու ժամանոց «Սիրո» մեջ նույնպես, իր նախորդ ֆիլմերի պես, ռեժիսորն ընդգծում է գույները, լույսերը, ձայնը, երաժշտությունը, մեջբերումները, հերոսների անունները: Մերֆին և Էլեքտրան ծանոթանում են զբոսայգում և որոշում են հենց այդ օրն ու գիշերը միասին անցկացնել: Նրանք երիտասարդ են, ազատատենչ, երկուսն էլ սիրում են արվեստը, հաճույքները, պատրաստ են ցանկացած նորության՝ լինի թմրանյութ, թե սվինգեր ակումբ:
Ֆիլմն սկսվում է անկեղծ պոռնոգրաֆիկ տեսարանով, որին հաջորդում է Մերֆիի կյանքն առանց Էլեքտրայի:
Երիտասարդը դավաճանել է իր սիրելիին և այժմ ապրում է այն աղջկա հետ, հանուն որի դավաճանել է: Իրականում Մերֆին բազմիցս էր շեղվել անկեղծ հարաբերությունների ճանապարհից, սակայն այս անգամ ամեն ինչ ավելի լուրջ էր. աղջիկը հղիացավ և չէր պատրաստվում զրկվել երեխայից: Ու սկսվում է Մերֆիի անհետաքրքիր, ձանձրալի և անիմաստ կյանքն առանց Էլեքտրայի:
ՀԵՂԻՆԱԿԻ ՄՅՈՒՍ ՆՅՈՒԹԵՐԸ.
- «Որոգայթ». Էսթետիկացված գանգստերական միֆ
- Ընտանյոք հանդերձ. Չափազանցված երևանյան կոլորիտը
- «Սիրո գործակից». Շտամպ և գրոտեսկ
- ՌեԱնիմանիա. Մի շնչով նայելու ֆիլմեր
Նա որոշում է օգտագործել Էլեքտրայի տված օպիումը` նախատեսված այն հուսահատ վիճակների համար, երբ նա չէր լինի իր սիրելիի կողքին: Գլխավոր հերոսն ընկնում է գունավոր, էմոցիոնալ, սիրառատ հուշերի գիրկը, սկսում է գլխապտույտ կամ գուցե սրտխառնոց առաջեցնող ֆլեշբեք-ճամփորդություն դեպի իր անցյալ, այնտեղ, որտեղ կար Էլեքտրան:
Մերֆիի օրենքը գործում է անվրեպ. եթե նույնիսկ չնչին հավանականություն կա, որ կարող է վատ բան պատահել, ուրեմն դա անպայման կլինի:
Ֆիլմի սկզբում Նոեն էլ է նշում սա: Սա ակնարկ է նաև, որ հերոսների անունները միտումնավոր են ընտրված: Էլեքտրան հին հունական դիցաբանության մեջ ամենակարևոր տրագիկ կերպարներից է, իսկ հոգեբանության մեջ Յունգի շնորհիվ դարձել է սեքսուալ դաստիարակության մեջ առանձին երևույթ՝ կոչվելով Էլեքտրայի կոմպլեքս: Այսպիսով, ակնարկ կա, որ ողբերգությունն ու վատ ավարտը բացառված չեն Մերֆիի և Էլեքտրայի համար:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
