Արևիկ Ուդումյան. «Ամուսնությունից հետո ես ու Արամը շատ ավելի փափուկ դարձանք միմյանց համար»

-Պատճառն ամուսնությունս էր. մինչ այդ՝ նախաամուսնական պատրաստությունները, հետո՝ ամուսնական կյանքս վայելելու հասարակ ցանկությունս։ Այս ոլորտի մարդու համար դա գուցե մի քիչ շռայլություն է, սակայն յուրաքանչյուր հարցազրույց էմոցիա և ժամանակ է տանում, իսկ ես չէի ցանկանում ժամանակս որևէ այլ բանի վրա ծախսել։ Բացառությունը միայն աշխատանքիս էր վերաբերում, որովհետև տեսակով «գերազանցիկ» եմ, գործս երբեք չի տուժում։

-Մի կողմից կարող եմ ասել, որ շատ բան է փոխվել, մյուս կողմից՝ ոչ այնքան՝ այն իմաստով, որ ամուսնուս մեջ գրեթե ոչ մի նոր բան չեմ բացահայտել։ Միգուցե դա մինչ ամուսնությունն իմ ու Արամի շփումից է եղել, մենք ոչ մի հարցում չենք փորձել իրար ցույց տալ ավելին, խաբել, շփվել ենք բաց և իրական։

Մարդիկ շատ են ասում, թե ամուսնանալուց հետո կենցաղը փոխում է, թե այ, ամուսնանում ես, լրիվ ուրիշ է։ Այո, հիմա լրիվ ուրիշ է, բայց դրական առումով։

Ես արդեն հասկանում եմ բոլոր այն կանանց, ովքեր իրենց օրը ծախսում են ոչ միայն իրենց վրա, այլև տան, խոհանոցի, կենցաղի։ Ինձ մոտ այն շրջանն է, երբ այս ամենն անում եմ մեծագույն հաճույքով։ Փոքրիկ հաղթանակս, օրինակ, խոհանոցում, կարող է շատ երջանկացնել ինձ։ Իմ սիրելի Էքզյուպերիի փոքրիկ քայլերի արվեստն է, երբ փոքրիկ քայլերով երջանկանում ես։ Իհարկե, նաև այնքան սթափ եմ, որ հասկանում եմ՝ տարիներ անց չեմ կարող ամեն բան նույնքան հաճույքով անել, բայց հուսով եմ՝ տան և խոհանոցի հանդեպ սերս կմնա։

-Երբեք։ Ես տան փոքրն եմ, մայրս և ավագ քույրերս տան լավ տնտեսուհիներ են և, կարելի է ասել, այդ առումով ինձ երես են տվել։ Երբ ընտանիքիս անդամները տեսնում են, թե ինչ սիրով եմ զբաղվում տնով, զարմանում են։ Այն ժամանակ իմ ամբողջ էներգիան ծախսում էի աշխատանքիս վրա, հիմա լրիվ ուրիշ է։

- Իհարկե, կարևորում եմ առանձին ապրելը, որովհետև նորաստեղծ մինի ընտանիքը պետք է փորձի իր ինքնուրույն քայլերն անել։ Մենք հիմա մեր աշխարհն ենք ստեղծում մեր անկյունում։

-Կարծում եմ՝ ամուսնության ամենադժվար տարիքը միջինն է (25 տարեկան)։ Քանի որ ես միջինից էլ եմ մի քիչ անցել, ինձ մոտ այն շրջանն է, երբ ավելի հանգիստ ու քիչ պրոբլեմատիկ ես դառնում։ Միգուցե ուղղակի ինձ մոտ է այդպես։ Իհարկե, մեծ նշանակություն ունի նաև Արամի գործոնը։

Ադապտացիայի հարցում շատ կարևոր է զույգի դերը։ Մեր ամուսնության պահից ես ընդունել եմ մի բան, որը գնալով ավելի է ամրապնդվել՝ իմ ամուսինն այն մարդն է, ում ես պետք է զիջեմ։ Եթե այդպես չմտածեի, խնդիրներ շատ կլինեին։ Իհարկե, յուրաքանչյուր տեսակ դրա վերաբերյալ ունի իր վերաբերմունքը, մեկը կարող է առիթավորվել, մյուսը՝ ոչ։ Իմ ամուսնու տեսակն այնպիսին է, որ ինչքան ավելի եմ ես ընդունում նրա գերակայությունը, այդքան ավելի են լավանում մեր հարաբերությունները։

- Ամուսնությունից հետո մենք շատ ավելի փափուկ դարձանք միմյանց համար։ Կենցաղային և նման խնդիրներ ընդհանրապես չկան։ Իհարկե, կան բաներ, որոնք ինձ կամ նրա համար անսովոր են, բայց փորձում ենք կատակով շտկել դրանք, և ստացվում է։ Մեզ մոտ կարող է ամենամեծ խնդիրն ընդհանրապես կոնֆլիկտ չդառնալ և, ինչպես  շատերի մոտ հաճախ լինում է, շատ փոքր բանը խոսակցության առիթ լինի։ Ամեն դեպքում դա այնքան շուտ է անցնում։ Ամուսնությունից հետո՝ շատ ավելի շուտ։ Հաճախ վախեցնող արտահայտություններ են ասում, թե ամուսնությունից հետո կոնֆլիկտները շատանում են, սակայն այդպես չէ։ Ճիշտ հակառակը՝ փոքրիկ խնդիրը շատ ավելի մեծ է դառնում, երբ իրարից հեռու եք։ Երբ մի տան մեջ եք, խնդիրը շատ շուտ է անցնում, ուզած-չուզած է անցնում, և խնդիրներն ավելի են փոքրանում, իհարկե, եթե կա սեր։

-Միգուցե բանավիճելուց լինել ավելի հանգիստ և ընդունել դիմացինի կարծիքը։

-Չէ, երկու պատճառով. նախ՝ տնային երջանկությունը լիարժեք է, երբ երկուսով ենք, իսկ ամուսինս աշխատում է և ամբողջ օրը տանը չի լինում, երկրորդ՝ շատ եմ սիրում հեռուստատեսությունը։ Եթե աշխատանքս շատ չսիրեի, հաստատ կունենայի այդպիսի ցանկություն։

-Այս դեպքում պետք է հասկանալ՝ ինչու։ Եթե խոսքը երեխա ունենալու և որոշ ժամանակ բացակայելու մասին է, իհարկե։ Յուրաքանչյուր սթափ կնոջ համար դա երջանկություն է, բայց ուղղակի հրաժարվել աշխատանքից և զբաղվել տնով, ոչ։ Այս ամենն ինձ դուր է գալիս, որովհետև ճիշտ օրակարգի մեջ է։ Ես իմ տեսակով այնպիսին եմ, որ դա ինձ դուր է գալիս որոշակի չափաբաժնով, բայց ոչ ամբողջ օրը։

-Հա, տանն ավելի փափուկ եմ։ Երբեմն գործընկերներս տեսնում են իմ ու Արամի շփումն ու նրան ասում՝ դու չես պատկերացնում՝ ինչպիսին է նա աշխատանքում։)

-Հա։ Հիմա շատ հարցերի ավելի հանգիստ եմ նայում, հասկանում եմ, որ կարևորը դա չէ։ Երբ մարդը չի ունենում իր անձնական կյանքը, ինքնաբերաբար շատ է կենտրոնանում իր աշխատանքի վրա (եթե տեսակով աշխատող է), ինչը ոչ միշտ է լավ։ Հաճախ դառնում ես նյարդային և թերագնահատելուն մոտ նույնիսկ չասված յուրաքանչյուր բառ քո աշխատանքի հանդեպ կարող է քեզ հանել հունից։ Երբ ունես քո անձնական կյանքն ու զբաղվում ես սիրածդ աշխատանքով, ավելի հանգիստ խղճով ես դա անում, արդյունքն էլ ավելի լավն է լինում։ Իմ դեպքում փոփոխությունն ակնհայտ է։

-Իհարկե։ Երբ մենք ծանոթացանք, միակ մտավախությունս դա էր։ Ինձ մոտ շոկային վիճակ էր՝ վերջապես հանդիպել էի մարդու, ով ամեն ինչով ինձ գրավել էր ու դուր էր գալիս, ու ես այս խնդրի առաջ կանգնեցի, բայց դա տևեց շատ քիչ՝ ընդամենը օրեր։ Ես երկար ժամանակ փորձում էի հարաբերություններն առաջ չտանել, որովհետև մտածում էի, որ դա խնդիր է, բայց ընդամենը օրերի ընթացում Արամն իր պահելաձևով, տեսակով ցույց տվեց, թե իրականում ինչպիսին է։ Դրանից անցել է 2 տարի, և չի եղել մի վայրկյան, երբ ես հասկանամ, որ մենք ունենք տարիքային այդ տարբերությունը։

Երբեմն ինձ թվում է՝ հակառակն է, ես եմ իրենից փոքր։ Ինքն ինձանից շատ ավելի լուրջ է։ Միգուցե լինում են դեպքեր, երբ իրեն օգնում է, որ ես իր տարիքին չեմ, և իմ խորհուրդներն իրեն այլ են, իսկ իմ դեպքում՝ այդ կրակը, ուժը, որ կա նրա մեջ, ինձ շատ է օգնում, հուսով եմ՝ միշտ էլ այդպես կլինի։

-Շատ հյուրեր ենք ունենում, ես ու Արամն այս հարցում երկուսս էլ շատ նման ենք, շատ հյուրասեր ենք և հաճախ ենք հյուրեր ունենում։ Հիմա ավելի քիչ ենք ուզում դուրս գալ, քանի որ ստեղծել ենք մեր տնային հարմարավետությունը և ուզում ենք վայելել դա։ Ամիսներ է՝ գրեթե ոչ մի միջոցառման չեմ գնացել։ Նունիսկ ալարկոտություն է դառնում մոտս, որը պետք է հաղթահարել։)

-Ֆիլմեր ենք դիտում, ես փորձարարություններ եմ անում խոհանոցում։

-Երբեմն օգնում է, մեկ-մեկ նրան նկատում եմ խոհանոցում, բայց հիմնականում ես եմ անում ամեն բան։

-Ինչ-որ առիթների ժամանակ այո, սակայն տոներից դուրս այդքան էլ չէ։ Մենք այդ ռոմանտիկ զույգերից չենք։ Երկուսս էլ շատ ծանրաբեռնված ենք, դրա համար երևի ժամանակ է պետք։ Բացի այդ, հարաբերությունների մեջ մի պահ է գալիս, երբ ամեն բան շատ հանգիստ է լինում։ Մեզ մոտ հիմա շատ հանգիստ փուլ է։

-Շատ ճիշտ բառ ասացիր՝ ես շատ եմ խաղաղվել։ Երբ հասկանում ես, որ ճիշտ ուղղությամբ ես գնում, խաղաղվում ես։ Արամը նույնիսկ ասում է՝ ինչ խաղաղ է քեզ հետ ապրելը։ Ինձ համար դա զարմանալի է, որովհետև տեսակով երբեք խաղաղ չեմ եղել, որ ինձ հետ ապրելը մարդուն խաղաղություն տա, բայց փաստորեն այդպես է։)

-Իրականում Սիրուշոն երկրում չէր։ Նա կար իմ հյուրերի ցանկում՝ առաջինների ու ամենասպասվածների մեջ էր, դրանում կասկած չկա։ Ես շատ կուզեի, որ նա ներկա լիներ, որովհետև շատ եմ սիրում նրան և իր ընտանիքը, ինձ համար նրանք շատ կարևոր տեղում են։ Ես այնքան բան եմ սովորել Սիրուշոյից, առավել ևս՝ ինքնատիրապետման հարցում։ Նա այնպիսի ունիկալ հատկություններ ունի, ինչպիսիք երկար կյանք անցած մարդիկ, միգուցե, չունեն։) Շատ եմ սիրում նրան։ Բնականաբար, կուզեի, որ գար, ինքն էլ էր ուզում ներկա լինել, սակայն երկրում չէր։

-Գուցե  մեր ազգի համար  դժվար է պատկերացնել, որ կարելի է միասին աշխատել, հետո չաշխատել  և ունենալ լավ հարաբերություններ, որովհետև մենք սիրում ենք ամեն ինչ պատմություն դարձնել, սակայն պետք է հիասթափեցնենք:) Մենք շատ լավ հարաբերություններ ենք պահպանել։

Արևիկի հետ խոսել ենք նաև աշխատանքի մասին։ Զրույցի երկրորդ մասը կներկայացնենք մի քանի օրից։