Newmag.am-ը գրում է.
Հարյուրամյակ: 2015: Այս թիվը վերջին տասնամյակում թուրքերի և առաջին հերթին Թուրքիայի ղեկավարության համար ճակատագրական նշանակություն է ստացել, կարծես մի տեսակ փորձության տարեթիվ լինի: Թուրքիայում կարծում են, որ եթե 2015-ի «փորձությունը» հաջողությամբ անցնեն, Հայոց ցեղասպանության համընդհանուր ճանաչման վտանգն անցած կլինի: Պարադոքսալ է, բայց Թուրքիայում 2015 թվականը ավելի են կարևորում, քան Հայաստանում: Հայերի համար 2015-ը կարևոր տարեթիվ է, բայց ոչ ճանաչման և արդարության հաստատման վերջնակետ:
2015-ի և հատկապես ապրիլի 24-ի մոտենալուն զուգահեռ՝ Թուրքիան ավելի գործուն քայլեր է անելու: Դեռևս 2012 թվականին հայտնի դարձավ Դավութօղլուի «2015-ի գաղտնի ծրագրի» մասին: Դրա բացահայտված մասում հիմնականում ցուցումներ էին Թուրքիայի դիվանագիտական ներկայացուցչություններին: Թուրք դիվանագետները աշխարհի տարբեր երկրներում պետք է կազմակերպեին միջոցառումներ, դրանց հրավիրեին հայկական սփյուռքի ներկայացուցիչների, նրանց հետ կապեր հաստատեին և բանակցեին հայկական պահանջների շուրջ: Գլխավոր նպատակը հայկական տարբեր շրջանակների ակնկալիքներին ծանոթանալն էր: Պակաս նշանակություն չուներ նաև սեպարատ բանակցությունների մեջ ներգրավել Հայաստանն ու սփյուռքը և դրանով իսկ պառակտում մտցնել երկուսի միջև:
Այս տարվա ապրիլի 24-ին Էրդողանի հայտարարությունը քողարկված մերժողական էր, բայց, այդուհանդերձ, Թուրքիայի համար աննախադեպ էր: Այս հայտարարությունը թույլ է տալիս ենթադրել, որ 2015-ին Էրդողանից պետք է ավելին սպասել:
Շատ է խոսվում, որ Էրդողանը կարող է ապրիլի 24-ին այցելել Ծիծեռնակաբերդ: Բայց իրատեսակա՞ն է դա: 2015 թվականի երկրորդ կեսին Թուրքիայում կայանալու են խորհրդարանական ընտրություններ, որոնցում հաղթանակը Էրդողանին թույլ կտա փոխել սահմանադրությունը և Թուրքիան դարձնել նախագահական պետություն: Սա կենսական նշանակություն ունի նախագահ Էրդողանի համար, որովհետև այժմյան սահմանադրությամբ իշխանության ղեկը վարչապետի ձեռքին է: Ապրիլի 24-ին Հայաստան գալով՝ Էրդողանը կդիմի լուրջ ռիսկի, քանի որ նրա ընտրազանգվածի զգալի մասը ձայնը կտա ազգայնական ընդդիմությանը:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
