Հանրաքվեին մնացել է մեկ ամիս, իսկ «Ոչ»-ի ճակատը զբաղված է ինչով ասես, բացի այն գործերից, որոնք իրապես անհրաժեշտ են, եթե ցանկանում են որևէ կերպ լրջորեն հակազդել սահմանադրական բարեփոխումներին։ Միշտ ՀՀԿ-ն ու բարեփոխումներին կողմ քաղաքական ուժերը ողջ թափով լծված են իրենց գործին ու օր առաջ անում են ամենը, որոպեսի հանրաքվեն հարթ ու հանգիստ անցկացնեն, «Ոչ»-իստներն ի՜նչ ախմախություններով ասես որ չեն զբաղվում. ճոռոմ անուններ մտածելով (Միասնական ընդդիմության կոորդինացիոն խորհրդի գլխավոր շտաբ, Ազգային փրկության ճակատ), Թբիլիսիում մայմունություններ անելով ընդդեմ Սերժ Սարգսյանի, Երևանում մայմունություններ անելով, սոցցանցերում քոմմենթչիությամբ ու ֆեյքաբուծությամբ զբաղվելով...
Տղերք, այսպես «Ռեժիմին խուճապի չեն մատնում», հարգելիներս։ Ընդհակառակը, յուրաքանչյուր ռեժիմ կերազեր, որ իրենց ընդդիմությունը լիներ նման վտիտ, տափուկ ու պրիմիտիվ։ Դուք անգամ չեք կողմնորոշվել ձեր առաջնահերթությունների հարցերում, չեք իդենտիֆիկացրել ձեր առաջնային ու երկրորդական նպատակները, չեք կողմնորոշվել ձեր քարոզչության արդյունավետության հարցերում։
Այսօր բնակչության մեծամասնությանը բացարձակ մեկ է, որ սահմանադրությունը կարող է փոխվել, ունեք հսկայական չկողմնորոշված զանգված, որը, սակայն, չի հասկանում, թե ինչով է, այնուամենայնիվ, վատ նոր սահմանադրություն ունենալ, եթե եղածից ոչ մի խեր չեն տեսել։ Ու դուք, փոխանակ ակտիվորեն աշխատեք այս ընտրազանգվածի հետ, փոխանակ օր առաջ բավարար քանակությամբ մարդկային ռեսուրս ստեղծեք, որպեսզի հանրաքվեի օրը գոնե բոլոր ընտրատեղամասերում դիտորդ ու հանձնաժողովի անդմաներ ունենաք, նստել եք ծառի տակ ու նկարում եք նապաստակ, դեսպանատներ եք այցելում, Մատվիենկոյին եք խնդրում, որ Սերժին արգելի հանրաքվե անել...
Տխուր է այսպիսի ընդդդիմություն ունենալը, որովհետև ակամայից այսպիսի ընդդիմության ֆոնին մի տեսակ ավելի հանգիստ ես քեզ զգում՝ գործող իշխանությունների հարատևությունը գիտակցելով, որովհետև սարսափելի է պատկերացնել, թե ինչ կլիներ, եթե նրանց փոխարինեին այս դատարկախոս անտաղանդները։
