Երբ ինչ-որ մեկը ասում է, թե ինքը քրիստոնյա է, ես անմիջապես սկսում եմ հարցեր տալ՝ կապված Քրիստոնեության հետ.
Ի՞նչ է Քրիստոնեությունը
Ո՞րոնք են այդ կրոնի դավանաբանական հիմնասյուները
Ի՞նչ է Սուրբ Երրորդությունը
Ո՞վ է Հիսուսը, մա՞րդ, աստվա՞ծ, թե՞ աստվածամարդ
Եվ այսպես շարունակ:
Բանից պարզվում է, որ ինչպես Եվրոպայում այնպես էլ Հայաստանում քրիստոնյաները հիմնականում պատկերացում չունեն, թե ինչ բան է Քրիստոնեությունը: Նրանք այլևս քրիստոնյա չեն, այլ՝ պարզ հավատացյալներ, ովքեր հավատում են վերևում գոյություն ունեցող ինչ-որ բարի պապիկի գոյությանը: Դեռ ավելին այդ մարդիկ կտրծված են եկեղեցական ծեսից, բարոյագիտությունից և այլն:
Ռեֆորմացիայից, իսկ ավելի ուշ նաև Լուսավորականության դարաշրջանից հետո Քրիստոնեությունը որպես կրոնա-դավանաբանական համակարգ կազմաքանդվեց, հասարակությունը ենթարկվեց սեկուլյարիզացիայի, այն է՝ աշխարհիկացվեց: Այսինքն կրոնից մնաց միայն Էթիկան և ավանդութը, որը դրսևորվում է ծիսական վերապրուկների տեսքով:
Այսինքն քրիստոնյա որպես այդպիսին այլևս գոյություն չունի:
