Սագադայի դագաղների կախովի այգիների առեղծվածը

Մահացածի հարազատները հաճախ դիակն իրենց ուսերի վրա են տանում դեպի հուղարկավորության ժայռը։ Նրանք համարում են, որ այդ կերպ ներծծում են մահացածի ֆլյուիդները և դրա հետ նաև՝ նրա տաղանդն ու հաջողությունը։ Համարվում է, որ մահացածներին դագաղը դնելուց առաջ պետք է նրանց հագցնել ընտանեկան գույներով ու նախշերով հագուստներ, որպեսզի նախնիները հեշտությամբ ճանաչեն նրանց այն աշխարհում։ Ավանդույթների համաձայն՝ մարմինը դագաղի մեջ տեղադրում են էմբրիոնի դիրքում, իսկ դագաղը պատրաստում են ծառի ամբողջական գերանից, ընդ որում՝ հաճախ դա անում է հենց այն մարդը, ով հետագայում պետք է իր հանգիստը գտնի դրանում։

Կախովի դագաղում թաղվելու առավելություն է համարվում այն, որ անցավորի մարմինն ավելի մոտ է գտնվում երկնքին, ու ավելի հեշտ կարող են հետևել իրենց ընտանիքին։ Սակայն ավելի պրակտիկ կարելի է համարել այն, որ օդում կախված դագաղները տեղ չեն զբաղեցնում հողի մեջ, որը պետք է, ասենք, գյուղատնտեսության համար։

Երբեմն դագաղի կողքին նաև աթոռ են կախում, որի վրա նստել է անցավորը մահանալուց ոչ շատ առաջ անցկացվող հատուկ ծիսակարգի ժամանակ։

Կախովի դագաղներն ու աթոռները, ինչպես նաև արձագանքը, որի պատվին էլ կոչվել է հարթավայրը, միանշանակ խիստ ինքնատիպ, միստիկ ու բավականին սարսափազդու մթնոլորտ են ձևավորում։