Մեծերը գնալուց նույնիսկ գեղեցիկ են գնում
Օսկար Ուայլդը մահանում էր մի սենյակում, որի պատերին փակցված էին անճաշակ պաստառներ: Վրա հասնող մահը նույնիսկ չփոխեց նրա վերաբերմունքը կյանքի հանդեպ: «Սպանող գունավորում: Մեզնից մեկը պետք է գնա» բառերից հետո նա գնաց:
Թագուհի Մարիա Անտուանետան լաստակի վրա բարձրանալիս սայթաքում է և տրորում դահիճի ոտքը. «Ներեք, խնդրում եմ, մըսյո, դա պատահաբար ստացվեց»:
Կայսրուհի Ելիզավետա Պետրովնան չափազանց զարմացրեց բուժակներին, երբ մահվանից կես րոպե առաջ հանկարծակի նստեց և սպառնալից հարցրեց. «Ի՞նչ է, ես դեռ ո՞ղջ եմ»: Բայց բժիշկները չէին էլ հասցրել վախենալ, երբ ամեն ինչ իր տեղն ընկավ:
Ամերիկյան դրամատուրգ Յուջին Օնիլ. «Ես այդպես էլ գիտեի, ես այդպես էլ գիտեի: Ծնվեցի հյուրանոցում և, գրողը տանի, հյուրանոցում էլ մահանում եմ»:
Լրտեսուհի պարուհի Մատա Հարին իր վրա նշան բռնած զինվորներին օդային համբույր է ուղարկում և ասում. «տղաներ, ես պատրաստ եմ»:
