Լավ, էն Բաքու «փախած» հայվանին մոռանանք: Պարզ չէ՞, որ եթե մարդ չի տառապում հոգեկան խանգարվածությամբ, նման բան՝ հենց թշնամական Ադրբեջանին չէր հանձնվի: Իսկ նա հոգեկան հիվանդ չէր հաստատ: Ուղղակի ադրբեջանական հատուկ ծառայություններն իրենց էժանագին քարոզչության համար գտան գաղափարաարժեքային սնանկ ու մակերեսային զոհի, որին որոշ ժամանակ «ռասկրուտկա» անելուց հետո դեն են շպրտելու:
Ավելի լավ է, որ գնաց: Նայենք դրական՝ հակառակ կողմից: Հիմա գիտեմ, որ մի աղբ պակասեց այստեղ: Թշնամու առաջ դարպասները ներսից բացող մի հոգի էլ պակասեց: Վատ է՞:
Ու հիմա, երբ դրան պատրաստում են օգտագործել, մամուլի ասուլիսների դրան տանել՝ ավելի անճարակ ու անարդյունավետ դարձնելու համար ադրբեջանական քարոզչական մեքենան, շատ լավ քայլ կլիներ, որ հայ և հայաստանյան անխտիր բոլոր լրատվամիջոցները՝ ընդդիմադիր, թե իշխանական, քար լռություն պահեին սրա վերաբերյալ: Թող զգան դրանք իրենց անզորությունը:
Ինչևէ, ամեն ինչ իր տեղում է. աղբն աղբանոցում է:
