Newmag.am-ը գրում է.
Հայտնի ռեժիսորը կադրից դուրս՝ ժամանակակից կինոյի, քաղաքականության, բանտում հայտնվելու, սրիկայության բանաձևի ու դրախտում տխրության մասին…
քաղաքավարությունը սկսվում է
Անգլերեն լեզուն շատ կարևոր շեշտադրում ունի, այն է, որ երկրորդ դեմքը եզակի թիվ չունի: Այսինքն՝ լեզուն ստիպում է նույնիսկ երկամյա երեխայի հետ դուք-ով խոսել: Սա դաստիարակություն է: Իսկ քաղաքավարությունը նախ և առաջ սկսվում է դաստիարակությունից: Մարդու դաստիարակությունն էլ պետք է ներքուստ լինի, ոչ թե ձևական: Հակառակ դեպքում սուր աչքն ամպայման կտարբերի կեղծ պահվածքը:
պատվի մարդ
Մարդու արած գործով կարելի է որոշել նրա` պատվի մարդ լինելը: Այս երկու եզրույթները ուղիղ համեմատական են: Պատվախնդրությունը մարդկային բարձր հատկանիշ է:
եթե ինձ նետեն բանտ
Սարսափելի է բանտը: Այստեղ ևս մարդու պահվածքը մեծ նշանակություն ունի. չանել արարք, որի համար հնարավոր է բանտում հայտնվել: Չեմ էլ ուզում մտածել, թե ինչ կլինի, եթե ինձ բանտ նետեն: Ճաղերից այն կողմ ուրիշ աշխարհ է, և այնտեղ ընկնողը այս աշխարհ է գալիս փոխված:
մայրամուտ
Մայրամուտի գույներն ուրիշ են. ավելի հետաքրքիր են, թեև արշալույսը կարևոր է: Ես բիոլոգիական էությամբ բու եմ: Մայրամուտի հետ սկսում եմ ակտիվանալ: Երբեմն մայրամուտը կյանքի կամ ինչ-որ բանի ավարտ է, արշալույսը` սկիզբ, բայց ես, մեկ է, սիրում եմ մայրամուտը: Ես կողմ եմ շքեղ մայրամուտին:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ