Իտալացի հանճարեղ նկարիչ Ռաֆայել Սանտին մի օր պալատական պուրակում զբոսնելիս նկատեց ծառերի շուքի տակ հանգստացող մի աղջնակի: Նրա հրեշտակային դեմքն այնքան անհոգ ու մաքուր էր... Ռաֆայելը շփոթվեց... Ասում են, թե մի ակնթարթում մեծ նկարիչը մոռացավ բոլոր այն կանանց, որոնց ուշադրությամբ ու սիրով մշտապես շրջապատված է եղել... Հիացած աղջկա խորհրդավոր ու ոչ երկրային գեղեցկությամբ՝ նկարիչը բացականչել է.
-Ես գտա իմ Պսիխեային...
Ռաֆայելի հարցին, թե ով է նա, որտեղից, աղջիկն ամաչկոտ պատասխանում է, որ ապրում է մոտերքում, հացթուխի աղջիկն է: Նա 17 տարեկան էր, իսկ անունն էր Մարգարիտա Լութի:
Ռաֆայելը Մարգարիտային հրավիրում է իր արվեստանոց, աղջիկը մերժում է՝ պատճառաբանելով, որ նախ պիտի հոր և փեսացուի թույլտվությունը հարցնի: Հրաժեշտից առաջ Ռաֆայելը աղջկան մի ոսկե մատանի նվիրեց, Մարգարիտան չընդունեց այն: Հանկարծ նկարիչը մի գործարք առաջարկեց, որ 10 համբույրի դիմաց մի շատ թանկարժեք վզնոց կնվիրի աղջկան... Մարգարիտան համաձայնեց...
.
Հաջորդ առավոտյան նկարիչը մեծ խանդավառությամբ ու անհամբերությամբ շտապեց հացթուխի տուն: Աղջկա հոր համաձայնությունը ստանալով՝ վճարեց նրան 3000 ոսկեդրամ ու Մարգարիտային իր հետ տարավ Հռոմ...
Ռաֆայելը 30-ն անց վայելչակազմ, պարթևահասակ, շատ գեղեցիկ տղամարդ էր: Նրանով հիանում էին Հռոմի գեղեցկուհիները... Անվանի կանայք դառնում էին նրա սիրուհիները... 17-ամյա կրակոտ աղջնակն էլ անտարբեր չմնաց նկարչի հանդեպ... Ռաֆայելի սիրտը բաբախում էր միայն Մարգարիտայի համար... Նա շրջապատեց աղջկան անսահման քնքշությամբ, սիրով, հարստությամբ... Կատարում էր նրա բոլոր քմահաճույքները, ցանկությունները...
-Իմ փոքրիկ Ֆորնարինա,-այպես էր կոչում նկարիչն իր սրտի տիրուհուն...
Սակայն խորամանկ ու հնարամիտ Մարգարիտային հրապուրում էին միայն նկարչի հարստությունն ու հովանավորությունը: Անկուշտ աղջկան քիչ էր թվում այդ ամենը: Մնալով չբավարարված՝ նա հոգնեցնում էր նկարչին՝ պահանջելով ոչ միայն հարստություն, այլ նաև ավելի շատ ուշադրություն, քնքշություն, ջերմություն... Ռաֆայելը հնազանդորեն ինքնամոռաց կատարում էր նրա բոլոր քմահաճույքները՝ բառացիորեն այրվելով անկուշտ սիրուհու գրկում...
Շուտով նկարչին հայտնի դարձան իր սիրելի Մարգարիտայի բազմաթիվ սիրավեպերն ու դավաճանությունները... Նա աչք էր փակում այդ ամենի վրա... Հացթուխի աղջիկը դարձավ Հռոմի ամենահայտնի կուրտիզանուհիներից մեկը, որի ծառայությունից օգտվում էին Հռոմի նշանավոր, անվանի այրերը... Միայն Ռաֆայելի ստեղծագործություններն էին լուռ վկաները նրա տառապանքի... Լինում էին օրեր, որ ուժասպառությունից չէր կարողանում վեր կենալ անկողնուց... Բժիշկներն ախտորոշեցին ծայրահեղ հյուծվածություն... Հանճարեղ նկարչի սիրտը դադարեց բաբախել 1520 թվականին՝ իր ծննդյան օրը...
Ռաֆայելի աշակերտները Մարգարիտային մեղադրեցին իրենց սիրելի ուսուցչի մահվան մեջ և սպառնացին վրեժխնդիր լինել այն անհամար դավաճանությունների դիմաց, որոնցով նա փշրեց հանճարեղ նկարչի սիրտը, կործանեց նրան... Վախեցած սպառնալիքներից՝ նա փախավ Հռոմից ու պատսպարվեց հայրական տանը...
Մի օր պատահաբար հանդիպեց իր փեսացուին: Ցանկանալով գայթակղել նրան՝ մերկացրեց իր փարթամ ուսերը, սակայն երիտասարդը մի բուռ հող վերցրեց գետնից, շպրտեց աղջկա դեմքին ու լուռ հեռացավ...
Ռաֆայելի թողած ժառանգությունը կբավեր Մարգարիտային, որ փոխեր կյանքն ու արժանավայել կյանքով ապրեր... Սակայն մեկ անգամ ճաշակելով մարմնական սիրո և անհոգ կյանքի համը, «ճանաչելով» առավել նշանավոր տղամարդկանց՝ նա չցանկացավ ինչ-որ բան փոխել իր կյանքում: Մինչև կյանքի վերջ Մարգարիտա Լութին մնաց կուրտիզանուհի...
Ռաֆայելի գեղեցիկ ստեղծագործությունները զարդարում են աշխարհի ամենահայտնի թանգարանները, և միլիոնավոր մարդիկ ամեն տարի լուռ երկյուղածությամբ քարանում են «Սիքստինյան Մադոննա» կտավի առջև, հիանում մոր ու մանկան ոչ երկրային գեղեցկությամբ... Սակայն շատ քչերը գիտեն, որ նկարի կնոջը մարմնավորել է Հռոմի ամենացանկասեր ու անառակ կուրտիզանուհին՝ Մարգարիտա Լութին, որն էլ կործանեց իտալացի հանճարեղ նկարչին իր կյանքի ծաղկուն շրջանում...
