Վերջին տարիներին Հայաստանում մեծ թափով զարգանում է գիտության մի շատ հետաքրքիր ճյուղ, որը ես կոչում եմ հակասահմանադրագիտություն: Գիտության այս նոր ճյուղը մեր երկրում մեծ ջանասիրությամբ զարգացնում են վերջին տարիներին ի հայտ եկած հակասահմանադրագետները, որոնք դեմքի լուրջ արտահայտությամբ ցանկացած սահմանադրական նորմ մեկնաբանում են հակասահմանադրորեն և պնդում, որ այն, ինչ իրենք են մեկնաբանում, այ հենց դա է իրական սահմանադրական նորմի իմաստն ու նպատակը: Չկենտրոնանալով այս գիտության առաջամարտիկների ցնցող մտքերի վրա` պետք է գոհունակությունս հայտնեմ նրանց, որ այսպիսի ծանր սոցիալ-տնտեսական պայմաններում մենք կարողանում ենք նոր հորիզոններ բացել գիտական ասպարեզում ու գրավել նոր բարձունքներ: Կարծում եմ` երկար չենք սպասի և կտեսնենք, որ համալսարաններում կբացվեն հակասահմանադրագիտության ամբիոններ, որպեսզի գիտության այս նոր հերոսները դասավանդելու տեղ ունենան, իսկ նոր սերունդը խորությամբ առնչվի հակասահմանադրագիտության նոր բացված գիտական հորիզոնների հետ: Հայ հակասահմանադրագիտական միտքը մեզ երկար սպասեցնել չի տա, և մենք ականատեսը կլինենք այն բանի, որ մեր հայտնի հակասահմանադրագետները հանդես կգան ՄԱԿ-ի բարձր ամբիոններից, հակասահմանադրագիտորեն նորովի կմեկնաբանեն Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագիրն ու մեդալներ կստանան ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի կողմից:
