Եղիշե Իշխանյանն իր հուշերում նշում է, որ 1917-ի Փետրվարյան հեղափոխությունից առաջ հայկական գյուղերում (նաև վրացական ու թաթարական) իրենց համար անհրաժեշտ հաց չէին ցանում, քանի որ «լիառատ Ռուսաստանն էժան գնով ալյուր էր մատակարարում», և գյուղացին «պետք չուներ տքնաջան աշխատանք կատարելու, հացահատիկ ցանելու...»։
Եթե հիշողությունս չի դավաճանում, գրեթե նույն խնդիրը եղավ 90-ականների սկզբին, երբ ԽՍՀՄ-ը փլուզվեց, ու պարզվեց, որ մենք չենք կարողանում հաց ապահովել ինքներս մեր համար։
Բա որ ասում են՝ պատմությունը կրկնվում է, ճիշտ են ասում։
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/m.yalanuzyan/posts/588733297896258?ref=notif¬if_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
