Մի տեսակ աղբ կա երկրում, «որ չես ասի ոչ մի բառով...». ամեն անգամ ինչ-որ սուտ հայկական անթասիբ-թասիբակռիվ-աքլորակռիվների մասին լսելիս մտածում եմ՝ ինչ ափսոս, որ այս երկիրը լքողների մեջ մեծ մասը կարգին ուղեղով մարդիկ են. երանի չէ՞ր նրանց փոխարեն գնային անուղեղները՝ սուտ-թասիբի գերի տականքները, ովքեր հանգիստ կարող են ձեռք բարձրացնել երեխայի կամ կնոջ վրա, մարդու վրա, ով ընդամենը համարձակվել է ինչ-որ նկատողություն անել կամ վազանց կատարել «լավ տղու» մեքենային... «Լավ տղերքի» սինդրոմն արդեն անտանելի է մի դարում, որտեղ կարևորվում է «ուղեղը» ու ոչ թե «անուղեղ դռբը»... Սոցիալական պայմանների վատթարացումն արդարացում չի գազան դառնալու համար. թշնամին սահմանից այն կողմ է, ձեր ուժը ցույց տվեք նրան ու ոչ թե ձեր եղբորը...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել