Մշուշոտ...

-Ափերդ կարոտել եմ...

-Ուզում ես, որ վերջնականապես կործանվե՞մ:

-Կարծում էի, որ կործանվել ես, չէ՞ որ ես կործանվեցի առանց քեզ:

-Բայց ոչ վերջնականպես:

-Կկործանքվենք միասին` վերջնականապես:

-Այդպես չի լինի:

-Շունչդ չի հերիքում:

-Ինչպես միշտ:

-Իմ կողքին դու դժվար էիր շնչում, պատճառը այդպես էլ չիմացա:

-Սրտի զարկերը, ցավոք, կառավարել չենք կարող: Ես նույնպես չկարողացա, դրա համար շնչահեղձ էի լինում քո կողքին, բայց միայն քո:

-Մեկ էլ ափերդ միշտ սառն էին...

-Ափերս էլ միայն դու էիր տաքացնում, իսկ հիմա նրանք միշտ ձեռնոց են կրում, որպեսզի ոչ ոք չտաքացնի նրանց:

-Երբ մատներս հպում էի ափերիդ, ես զգում էի՝ ինչպես է էլեկտրական մի հոսանք անցնում մարմնիդ միջով: Յուրօրինակ էին ափերդ, դու...

-Ոչինչ չի փոխվի: Ափերս էլ սառը կմնան:

-Մեկ ուրիշը կտաքացնի:

-Էլի կզանգե՞ս:

-Ուզո՞ւմ ես:

-Ոչ: Բայց զանգիր: Ես կսպասեմ:

-Դու միշտ սպասում ես:

-Միայն քեզ:

-Ես էլ: Միայն քեզ...

-Սիրում ես...

-Քեզ տեսնել եմ ուզում:

-Հնարավոր չէ:

-Կգաս, բայց առանց ձեռնոցների:

-Ինչո՞ւ:

-Ափերդ եմ ուզում տաքացնել, կարոտել եմ...

P.S Devoted to someone special...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:

Տպել