Կարդում եմ Գյումրիում ռուս ծառայողի սպանության մանրամասները և ապշում, թե ինչքան ցած է գլորվել ռուսական բանակը։ Փոխանակ պահպանեն իրենց հարուստ ավանդույթները և ռուսական/խորհրդային բանակին մշտապես հատուկ եղած կարգապահությունը, ռուսները հասցրել են իրենց բանակը մի վիճակի, որը տիրում էր հայկական բանակում 90-ականներին, և որը մենք փայլուն կերպով հաղթահարեցինք։
Նոր կարդացի, որ ռուս զինծառայողին իր համածառայակիցը սպանել է նրա համար, որ սպանվածը «գործ է տվել» սպաներից մեկի համար, ով առանց այն էլ խիստ նկատողություն է ունեցել՝ ժամկետային զինծառայողներին ծեծելու համար, իսկ զոհվածի հաղորդումից հետո սկսված հետաքննությունն ամենայն հավանականությամբ հանգեցնելու էր նրան, որ այդ կապիտանին վռնդելու էին բանակից, ու նա խնդրել է իր ընկերոջը, որ վրեժ լուծի իր համար։
Ես չեմ հասկանում՝ մենք մեզ մոտ ռուսական ռազմաբազա՞ ենք պահում, թե՞ ռուսական ռազմականացված գաղութ-գժանոց, որտեղ սերիական մարդասպաններ ու դահիճներ են ծառայություն տանում։ Այս ի՞նչ բարդակ է։
Կարծում եմ, որ ՀՀ իշխանությունները պետք է առավել ակտիվ դիրքորոշում գրավեն այս դեպքից հետո ու դադարեն այս կեցվածքը, որն ասես ասում է «Դուք՝ ձեր ներքին խնդիրները, լավ ա, որ մերոնցից մարդ չի մեռել, մնացածն էլ դուք որոշեք, թե ինչ անեք ու ինչպես»։ Կարծում եմ՝ պետք է ամենաբարձր մակարդակով հարց բարձրացվի Ռուսաստանի իշխանությունների առջև, որպեսզի Գյումրիի ռազմաբազա ուղարկվեն ամենակարգապահ ու պատրաստված ստորաբաժանումները, քանի որ դա բխում է առաջին հերթին հենց Ռուսաստանի շահերից, բայց մենք էլ դրանում պակաս շահագրգռված չենք։ Ի վերջո, մենք տարեկան 50 միլիոն դոլար են ծախսում այդ բազայի վրա, ու ամենևին ցանկություն չկա, որ այդ հսկայական միջոցները վատնվեն բաշիբոզուկների հրոսակախումբ պահելու համար։
