Հայաստանում բոլորն են վերլուծաբան, տնտեսագետ, քաղաքագետ, փիլիսոփա ՌԱԶՄԱԳԵՏ եւ Ղուշիկ Պայղուշյանները գրում են թե ալիևն ու պուտինը պիտի 7 շրջանների վերադարձի հարցը լուծեն
Պատերազմի պայմաններում այս ոճով և ոգով աշխատող ԶԼՄ-րին գնդակահարությունը քիչ կլիներ, քանի որ սրանից ավելի դավաճանություն, ծախվածություն, տգիտություն, ազգակործան գործունեություն լինել չի կարող: Այս ամենը մեկ բառով բնութագրվում է որպես ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅՈՒՆ: Խոսքի ազատությունը կեղծիքի և ստահոտ լուրերի տարածում չէ: Առավելևս, Հայաստանում այնքան շատ են երիտասարդ լրագրողներն ու թղթակիցները, որոնք ոչ հայոց պատմություն գիտեն, ոչ էլ միջազգային քաղաքական իրադարձություններից են հասկանում, բայց իրենց դրել են վերլուծաբանների տեղ, վստահորեն կարծիքներ տարածելով և խուճապի մատնելով ընթերցողներին: "Ըստ մեր աղբյուրների" արտահայտությունն այլևս վստահություն չի ներշնչում: ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ ԸՆԴՈՒՆՎԱԾ Է, ՈՐ ԼՐԱԳՐՈՂԸ ՀԱՐՑ ՈՒ ՊԱՏԱՍԽԱՆՈՎ ԶԲԱՂՎԻ, ԱՅԼ ՈՉ ԻՆՔՆԱԳԼՈՒԽ ՀԵՏԵՎՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ՈՒ ՎԵՐԼՈՒԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԱՆԻ, ԱՅՆ ԷԼ ԱՌԱՆՑ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆ ԿՐԵԼՈՒ ԴՐԱ ՀԱՄԱՐ...
