ստացվեց էդպես ...
ասելիքը իրական կյանքում է կարևոր, իսկ էստեղ ..... իմաստը չկա էլ բան ասելու
քանի դեռ սարերը խաղաղ են ու քանի դեռ մենք Սոխ ջրելու պատիվ ունենք և հանապազ տնքալու ՝ դարդից , մտքերից ու լավ բարեկամներից ...
լիքը անելու բան կա ՝ անողը անելու ձևերից կխոսի ու ամենատափակ միտքը ամենալավ ձևով ասելու ճողվածքից կտառապի
ԲԱՅՑ ՍԱ ՉԷ ՎՏԱՆԳԱՎՈՐԸ
բանը նրանում չէ , որ ինչ որ մեկը համախառն ասվող կենացի մեջ ձգտում է ձեռքը հասցնել առաջարկողին կամ հոբելյառին , բանը այլ տեղ է ..
Շատերը քիթը սրբելուն Չ- ունակ դառնում են ազգի դեմքեր / շքամուտքային/ իհարկե ու ուղեղի սպամ :
/ժամանակին ավազակները իմաստուն էին/
էս վերջերս հասկացա , որ ինչպես սրբ Նարեկացին է ասում -Տեր Պահի ինձ աղանդավորական մտքից ՝ մենք էլ բոլորս ուղեղի սպամ դառնալու հնարավոր միավորներ ենք էստեղ
Հրաժարվում եմ դառնալ
չտխրեք իմ նման երեք միլիոն կա ու քանի դեռ Արջատերերի կղզու ասելիքը չկա ՝ այլն բան ասելու չունեմ
Հինգ հազար տարվա ուղեղի սպամ ունեցող ազգ ենք ?
