Ամեն ինչ սկսվեց նրանից որ մենք ազգովի հասկացանք որ եկել ենք հաղթելու Հրաշակերտ Աստծո ստեղծած մի ողորմելի արարածի ՝ Կոնչիտա անունով ..
դուք չեք էլ նկատում որ անցյալ եվրոտեսիլը՝ դա ԵՄ ի համազգային ֆիասկոն էր մեր մեջ ու դրանից հետո մեր կարծեցյալ ազատությունները / որոնք կանխածին են մեր հասարակության համար ու սուտ/ վերջացան/;
որ էլ ԵՄ ՉԵՆՔ ձգտում ու թերևս մեզանում ձևավորված մի մեծ բազմություն այլևս մեկնված է անտերության կամ էլ հետ գալուն:
Ահավասիկ Կոնչիտայի վրա հայկական ինքնության և պետականության նշանը քցելու ջղաձիգ շարժման մասին .
նախ որ բնականաբար հայ հասարակությունը որի պատմական անցքերը կախված են քիմ քարտաշյանից ու տաքսիստից / հայրս վարպետ տաքսիստ էր ու իր էությունը ու վեհությունը նրանում էր որ հանրային կյանքում չէր հավակնում դերակատար դառնալ/
և որքան էլ որ մերժենք այդ նույն ցածրորակ ու մեր համար պարսավելի տարբերակներով հաջողության հասնելու մեր մարմաջը՝ միևնույն էաշխարհի պոռնկ ությունը և էժանագին լինելը արդեն մեզանում մասնակից է հանրային կյանքին:
Վատ է որ հլը դեռ մեզանում պտի ճշտենք թե ոնց կարելիէ և ում վրա քցել է կարելի մեր պետականության նշանը:
բայց և հասկանում ենք՞ որ ամեն մեկ անզգույշ քայլ արձագանք է ապագայի ու սերունդերի համար՞
ու թերևս առավել քան վատ է մեկ այլ բան ՝ այս ամենը մի մեծ շղթայի մեկ օղակն է ու բավական է նայել կուտերյեից հագնված աղջիկների հագուստի մասին զրույցին/ հագնված են գլամուռ/ կտորը և ժեստը , թե ինչպես է կոնչիտան ձգվում գրկելու մեր պատգամավորներին ու քթի տակ ծիծաղում Հայասատան ասելով ..... մի խոսքով վատ ենք
իմ շատ սիրելի հայրենակիցներ - ասեցեք խնդրեմ մեզ ինչ է պետք ՞ հավիտենականության մեջ ?
որը , երբ, ինչ ենք ուզում ?...... ու զգում եք , որ սոցիալական արդարության մասին խոսելով մենք հասել ենք խավարը ատելուն ու անգամ մեկ մոմ վառել չենք կարող ?
