Նոր բան չեմ ասում, բոլորս էլ գիտենք, որ միմյանց սիրել է պետք, բայց երեկվա Քանյեի գժական քայլը բոլորիս մի տեսակ թմբիրից հանեց, տարիք ու երաժշտական նախասիրություն մոռացած` բոլորս սիրեցինք: Իրեն, իրար: Կարապի լճում մաքուր եռանդի, թեթևության, ազատության ալիքներ ծփացին:
Մի քիչ կոպիտ կհնչի, ներողություն եմ խնդրում, բայց սիրելով ասեմ: Մի թուխ տղա նետվեց ջուրը, ալիքներն ամբողջ Երևանով, ամբողջ Հայաստանով անցան։ )))
Հ.Գ. Սպասում եմ Ամալիկին ու Քլունիին։

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել