ԿԱՐԴԱԼ ՈՒՇԱԴԻՐ, պապիս պատմություններիցա
Էս փոքր առյուծի ծնողները մահանում են, ինքը մի շաբաթ քարանձավում մնումա, սովածանում, դուրսա գալիս: Գնում, ողջ անտառով մանա գալիս, մեկել տեսնումա մի հատ էշ արածումա. մոտենումա էս էշին, էշը սկսումա դողալ,առյուծն ասումա բարև քեռի: Դե առյուծը տեսնումա սրան սենց մեծ, մտածումա ուժեղ կենդանիա էլի: էս էշը դողալով ասումա բարև, բարև: Սռյուծն ասումա արի ընկերանանք,ու սկսում են սիրուն վազվզելով քայլել իրար հետ: Մի հատ սոված գայլ էշին տեսնումա, ուզումա մոտենա, բայց դե առյուծը հետնա, հետևներից դանդաղ գնումա...առյուծն էշին ասումա, որ եթե ինչ որ բանում պետք եկա քեզ, բարձր քո ձայնից հանի, ես արագ կգամ քեզ օգնության: Պայմանավորվում են ու բաժանվում: Տաս րոպե հետո գայլը հարձակվումա ու էշի փորը թափում: Էշը սկսումա զռալ, առյուծը վազելով գալիս, տեսնումա իրա պատկերացրած հզոր կենդանուն մի հատ ոջլոտ, նիհար գայլ հոշոտումա...ու ինքն իրան ասումա: էս ինչ տխմարի հետ էի ընկերություն անում....