Արա էս «ի՜նչ լավ ա», պատերազմում զոհեր ունեցանք էսօր, թե չէ պարապ էինք մնացել, բանակին պախարակելու համար ընկել էինք 2008 թիվ, 1998 թիվ, արխիվ-մարխիվ էինք հանում, ուրիշ բան չկար բողոքելու բանակից: Հա, էն որ փոխգնդապետը շարքային հետ մարտի դաշտում զոհվել ա էս էլ որերորդ անգամ, զինվորի կողքին բարձրաստիճան սպա, դրան ուշադրություն մի դարձրեք հայեր ջան, մեկ ա՝ մեր «աֆիցեռները բանի պետք չեն»։
Նողկալի է, երբ նման ողբերգություններն օգտագործվում են որոշ ուժերի կողմից, երբ այդ զոհերի ընտանիքների ավելի արժանապատվորեն են կրում իրենց ցավը, քան այդ սուտ «սրտացավերը»... Ցավակցում եմ մեր զավակների մահվան կապակցությամբ, խոստանում շարունակել անել ամեն ինչ՝ նրանց արյան վրեժն առնելու և նման դեպքերը հնարավորինս կանխարգելելու ուղղությամբ՝ որպես հասարակ հայ քաղաքացի...
Շարքային Զաքարյան
