Էս օրերը լավ հիշեք, հիշեք, որ մեր ցավի պահին թշնամին փորձում է իր դիվերսիոն խմբերի շների միջոցով մեզ պարտության մատնել: Մտածում է՝ վշտից թուլացել ենք, բայց էլի ատամը քարին է առնում մեր առյուծ տղերքի պայքարի և կյանքի գնով: Լավ հիշեք էս անբարոյական վիժվածքների ճղճիմ հոգին, որ վաղը ձեռքներս չդողա սրանց էնվերի մոտ ուղարկելուց: Մեկը չկա, ոչխարներին ասի, որ հայը մեծ վշտի պահին էլ իր ուժն ու հայրենասիրությունը չի կորցնում: Գորբաչովն էլ էր դրանց պես զարմացել, երբ ավիրված Լենինականում հարազատներին կորցրած հայն իրեն Ղարաբաղի մասին էր հարցնում:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել