Զզվում եմ, որ ամեն ինչի մեջ պաթոս են մտցնում։
Որ ջահելությանն ասում են մատաղ սերունդ, որ պատերազմին ասում են գոյապայքար, որ մեռելին ասում են երջանկահիշատակ, որ պաշտոնյային ասում են մեծապատիվ, որ գ***ին ասում են ԼԳԲՏ համայնքի ներկայացուցիչ, որ ոստիկանին ասում են հասարակական կարգի պաշտպան, որ ադրբեջանցուն ասում են ասկյար, որ Էրևանին ասում են իմ սրտի մայրաքաղաք և այլն:
Իսկ են սաղ օրը Մոնթեի Վազգենի նկարները ֆեյսբուքում դնող, բայց իրանց մարտական ընկերների ծեծվելու առիթով լեզուները հետույքները մտցրածներից ընդհանրապես եմ զզվում:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել