Էսօր Ջեմալ փաշայի թոռան հետ հանդիպման ու գրքի շնորհանդեսի առիթով հիշեցի Թաներ Աքչամի հետ իմ շփման փորձը, որը մի օր մի փոքր ակնարկով կգրեմ, հատկապես եթե Ցեղասպանության հարյուրամյակին ընդառաջ հայ-թուրքական հաշտեցման ՀԿ-ական տափակ դիսկուրսը Հայաստանում (չշփոթել հարցի հանդեպ հիմքային մոտեցումների հետ) սկսի «ավելցուկ» տալ: Ցեղասպանության հարցի լուծումը մի բաժակ սուրճի ներքո «օֆ աման եսիմ է՜» - «Հա, էլի, է՜ս ինչ թարսություն էր» կարգի զրույցների մակարդակում ՀԿ-ների կողմից մատուցելը դեռ որ տանելիի սահմաններում ա, բայց հստակ հայտ ա ներկայացնում լրիվ համը հանելու: Ու էդ համը աչքիս մյուս տարի շատ ֆունդամենտալ ա դուրս գալու՝ հակառակ անիմաստ դիսկուրսի հետ միասին:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել