Interpress.am-ը գրում է․
Վաշինգտոնի քաղաքական շրջանակներում բազմաթիվ պաշտոնյաներ Սիրիայի ալավիների համայնքը միատարր զանգված են համարում: Այնուամենայնիվ, վերջին ամիսներին ներքին երկպառակություններ ի հայտ եկան, որոնք կապված էին Սիրիայի նախագահ Բաշար ալ-Ասադի գերդաստանի ու Ալավիների մեջ աճող բողոքի հետ: Վրդովված ալավիներից շատերը աշխատում են ռազմական ու պետական անվտանգության մարմիններում, հետևաբար Ասադի իշխանությունը նրանց աջակցության կարիքն ունի: Իրականում այն ալավիները, ովքեր ցանկանում են տեսնել Ասադի իշխանության ավարտը, հնարավոր է, որ ի վերջո հաղթահարեն սուննիական ընդդիմության հանդեպ ունեցած իրենց վախը:
Վաշինգտոնը պետք է ուշադրություն դարձնի Ասադի ռեժիմի, ընտանիքի ու Դամասկոսի, նրա կողմնակիցների, ինչպես նաև միջերկրածովյան շրջաններում բնակվող հակաասադական ու ասադամետ համայնքների միջև առկա այս տարաձայնություններին:
Ասադի նեղ շրջապատում լարվածության աճը առաջին անգամ նկատվեց օգոստոսին, երբ նախագահի զարմիկ Դուրայդ ալ-Ասադը կոչ արեց պաշտոնանկ անել Սիրիայի պաշտպանության նախարար Ֆահդ Յասսեմ ալ-Ֆրեյջին, երբ Իրաքի և աշ-Շամի իսլամական պետության Տաբքա օդանավում ավելի քան 120 սիրիացի զինվոր սպանվեցին: Համաձայն պետական լրատվամիջոցների՝ Ասադի մեկ այլ զարմիկ՝ Հաֆեզ Մախլուֆը, ով Դամասկոսի հետախուզության բաժնի պետն է, «կամավոր» հրաժարական տվեց: Այդ նույն ընթացքում երկրի տարբեր շրջանների ակտիվիստ ալավիներ Ֆրեյջին կոչում էին «մահվան նախարար» իրենց հակաասադյան #Speak Up արշավում՝ բողոքելով հակամարտության սկզբից ևեթ մեծ թվով ալավիների մահվան համար:
Նույն ամսին ասադամետ մի իրավաբան ձերբակալվեց թվիթերում «#وينن» հեշթեգը նախաձեռնելուց հետո: Այս հեշթեգը նշանակում է «ո՞րտեղ են նրանք»՝ ուղղված ISIS-ի գերեվարած մոտ 120 զինվորների անունների պահանջին: Ալավի ակտիվիստները առավել հաճախ են սկսել ռեժիմի փոփոխություն պահանջել: Այս մասին նշվում էր «Սիրիական ալավիական հավաք» կոչվող խմբի հայտարարության մեջ:
Հեղափոխության սկզբից ի վեր հիմնականում Լաթաքիայի ալավիական Ջաբլեհ շրջանից ավելի քան 8.000 ասադամետ զինծառայողներ են սպանվել՝ չհաշված այլ ալավիական շրջանների հազարավոր զոհերը: Լաթաքիայում սգացող ընտանիքները օգոստոսին դուրս էին եկել փողոցներ՝ պահանջելով իրենց վերադարձնել որդիների մարմիններն ու բղավելով. «Տա աստված, մենք էլ ներկա լինենք քո որդու թաղմանը»: Հոկտեմբերի սկզբին Աքրամ ալ-Մահզումի տարրական դպրոցի մոտ տեղակայված ռումբի պայթյունից հետո, որի ժամանակ զոհվեց 17 մարդ և վիրավորվեցին տասնյակ մարդիկ՝ հիմնականում երեխաներ, Հոմսի՝ զայրույթով լի հազարավոր ալավիներ պահանջեցին կառավարիչ Թալալ ալ-Բարազիի պաշտոնանկությունը:
Ցուցարարները Տարտուս նավահանգստային քաղաքում պահանջում էին Ասադի պաշտոնանկությունը, տեղի ակտիվիստների խոսքերով` Լաթաքիայի ալավիական համայնքի բազմաթիվ ընտանիքներ գաղտնի քննարկում են Ասադին փոխելու հարցը:
Ալավիական համայնքի մասնատվածությունը նորույթ չէ. սա արտացոլում է Ասադի գերակայության դեմ հակազդումը, այսպես կոչված, «ալ-Կալլասիահ» կլանում, որին պատկանում է նրա ընտանիքը: Այս կլանը պատերազմից պաշտպանված էր իր առափնյա ապահով անկլավում, մինչդեռ մյուս ալավիական համայնքները, ինչպիսին, օրինակ, Հայդարիյան է, հարկադրված էին առաջին գիծ գնալ ու կռվել սիրիական ընդդիմության դեմ:
Այս վիրավորանքներով էլ պայմանավորված է լարվածությունը ալավիների շրջանում. կառավարության պաշտոնյաների ընտանիքները ապրում են շքեղության մեջ, մինչդեռ համայնքի մնացած ընտանիքները պայքարում են իրենց երեխաներին սնունդով ապահովելու համար: Բացի այդ, մայրաքաղաքում բնակվող ալավիները շատ ավելի ամուր կապված են Ասադի ընտանիքի հետ և ունեն ավելի մեծ արտոնություններ: Ի հակադրություն սրան՝ միջին ֆերմերը կամ փոքր խանութի տերը, որ ապրում է Լաթաքիայի լեռներում կամ անգամ Քարդահայում` Ասադի ընտանիքի հայրական քաղաքում, ունի շատ քիչ քաղաքական ազդեցություն, եթե իր ընտանիքի անդամները չեն աշխատում ռեժիմի համար:
Տարօրինակ է, սակայն, Դամասկոսում տարիներ շարունակ ապրող ալավիները իրենց նույնացնում են դամասկոսցիների հետ, բացի այն դեպքերից, երբ անհրաժեշտ է լինում ընդգծել իրենց կապը կառավարող վերնախավի հետ:
Նման կապերը նրանց առավելություն են տալիս որոշակի ծառայություններ ստանալու առումով, ընձեռում են ավելի մեծ ազատություններ, քանի որ նրանք կարողանում են խուսափել հողի մասին սահմանադրորեն ամրագրված պարտականություններից: Բավական է, որ Դամասկոսի փողոցներում մեկը խոսի ալավիական բարբառով կամ շեշտադրումով, կամ ընդամենը նշի իր ալավի լինելը, որպեսզի նույնացվի իշխանության հետ, որպեսզի խուսափի ամեն ինչից կամ սարսափ տարածի ոչ ալավիների շրջանում:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
