Interpress.am-ը գրում է․
Հիլարի Քլինթոնը և փոխվարչապետ Բայդենը առաջիկա հանգստյան օրերին մասնակցելու են Իսրայել-ԱՄՆ հարաբերություններին նվիրված վաշինգթոնյան ֆորումին: Երկուսն էլ հանդես են գալու Սաբան ֆորումում, որը ամենամյա միջոցառում է և կազմակերպում է Բրուքինգսի ինստիտուտի և զվարճանքների ոլորտի մագնատ Հեյմ Սաբանը:
Սաբանը միաժամանակ խոշորագույն քաղաքական դոնորներից մեկն է, որը խոստացել է օժանդակել նախկին պետքարտուղարին՝ 2016 թ. նախագահական ընտրություններում առաջադրվելու համար:
Հիլարի Քլինթոնը, ինչպես Օբաման 2008 թ.-ին իր ընտրությունների նախօրյակին, իրեն ներկայացնում է, որպես Իսրայելի լավ բարեկամ: Բայց արդյո՞ք նա այդպիսին է: Հիշեցնենք, որոշ մանրամասներ նրա պաշտոնավարման ընթացքից. Նա միացել էր Իսրայելի բնակարանաշինության դեմ գործողություններին՝ նշելով, որ Երուսաղեմի որոշ շրջանների՝ Հրեական պետության կազմում ընդգրկված լինելու մասին պետք է առանձին կետ լինի՝ կարգավորման վերաբերյալ ցանկացած համաձայնագրի կնքման դեպքում: Նա ժխտել էր ԱՄՆ-ի և Իսրայելի միջև գոյություն ունեցող համաձայնագիրը: Այն թույլատրում էր նոր շինությունների կառուցումը, որոնք վիճելի տարածքներում չէին ընդլայնում Իսրայելի ներկայությունը: Նա սովորաբար հատուկ ընդգծում էր կառույցների չափերը՝ մերժելով Իսրայելի զսպվածությունը և նոր կառույցների վրա նրա կամավոր արգելքը (Այս գիծը նա շարունակել է նաև պաշտոնից հեռանալուց հետո): Երբ ԱՄՆ-ը նրա կառավարման ընթացքում վետո դրեց ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի բանաձևի վրա, մեղադրելով Իսրայելին շինարարության համար, նա Իսրայելի դեմ չափազանց կոշտ հանդես եկավ:
Այս թեմայի շուրջ նշենք, որ նա կամ չէր հասկանում Իսրայելի և պաղեստինցիների միջև բռնությունների իրական պատճառը՝ վերջինիս կողմից հրեական պետությունը ճանաչելուց հրաժարվելը, կամ ընտրում էր խնդիրն ակնհայտորեն փոքրացնող պատճառ:
Մեր դաշնակցի բոլոր հանրային ելույթները, հասարակության ճնշումը և կապիտալի և եռանդի այդքան ծախսը ապարդյուն են անցել. անկախ նրանից, թե Քլինթոնը, ինչքան է քննադատել Իսրայելին, ներել Պաղեստինի բռնության սանդրանքները, պաղեստինցիները չեն պատրաստվում ճանաչել հրեական պետության գոյությունը: Սակայն, դա չի խոչընդոտում, որ Քլինթոնն, օրինակ, ծուղակ է պատրաստում Իսրայելի վարչապետ Բենյամին Նեթանյահուի համար «1967 թ. սահմանի» դիրքերի հետ կապված: Նա բարոյական հավասարակշռվածության կայուն կողմնակից էր:
Չնայած, այս փաստերից հետո նրանց նկատմամբ դրական վերաբերմունքի հայտարարմանը՝ Քլինթոնի ղեկավարած մարմինը հանդես էր գալիս Իրանի նկատմամբ պատժամիջոցների կիրառման դեմ: Ի տարբերություն չափավոր ժողովրդավարական սենատորների, նա հանդես եկավ Քիրք-Մենենդեզի պատժամիջոցների դեմ և օժանդակեց ժամանակավոր և վտանգավոր P5+1 գործարքը Իրանի հետ, չնայած այն հանգամանքին, որ Իսրայելը և մեր մնացած դաշնակիցները առարկություններ ունեին այդ որոշման դեմ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ