Լեոնիդ Ազգալդյանի ծննդյան օրը տղաներին հետ բերեցինք ու այսօր՝ Մոնթեի ծննդյան օրը, հանձնում ենք մայր հողին։
Իմ համար այս երկու անմահները պատահականություններ չեն. նրանց պորտալարը մայր հողի խորքերում է, դրա համար էլ նրանց առավել զգում ես, երբ Հայաստանում ես, նրանցով ոգեշնչվում ես, երբ ոտքերդ ամուր են հայոց հողի վրա, նրանց պատգամը չհանձնվելն ու պայքարելն է, իսկ նվնվացողները, ողբացողները, վաղ հանձնվողները վատ մարդիկ չեն, պարզապես իմ պատկերացմամբ նրանք չեն կարող զգալ այդ ուժը, որը բառերով բացատրելի չի ու յուրովի է....
Ազգալդյանի պատգամով՝ «Սխալ են ասում, երբ ասում են՝ հողն արյունով են պահում... Հողը սիրելով են պահում» ու Մոնթեի մեծ սիրով այսօր 13.00-ին տղաներին կհանձնենք մայր հողին... Մեր օդաչուներն արյուն տալու համար չէին բարձրացել երկինք, նրանք սիրում էին հայոց երկնակամարը, նրանք սիրով պաշտպանում էին այդ երկնակամարից կախված մայր հողն ու նրա վրա ապրող քաղաքացուն...
Ծնունդդ շնորհավոր Մոնթե ջան, այսօր տղաներին հրաժեշտ տալուց կլինենք նաև քո մոտ....
