Երեկ կիրակի էր ու ես լարված աշխատանքային շաբաթից հետո, որոշել էի մի ամբողջ օր կոմպին չմոտենամ ու ուղղակի բազմոցի վրա թավալ գամ, գարեջուր խմեմ, հեռուստացույց նայեմ: Եթե առաջին երկուսն անելը մոտս վիրտուոզային ստացվեց, ապա հեռուստացույց նայելը դառավ մի հատ էկզեկուցիա: Ոնց եղավ, ալիքները փոխելուց անընդհատ հայ հաղորդավարների ու սերիալային դերասանների դեմքեր էին խոշոր պլանով երևում ու իմ մոտ տպավորություն ստեղծվեց, որ մեր հայ հեռուստատեսությունում արդեն զապադլոյա առնականության նշույլ պարունակող տղամարդկանց ցույց տալը: Ասի չէ, աչքիս ինձա թվում ու սկսեցի ավելի երկար ֆիքսվել ալիքների վրա ու …
Ես չեմ հասկանում, հիմա ոնց են տելեներում գործի ընդունում, բայց աչքիս վերջինփորձությունը “պուպսիկ-կանտռոլ”-ա կոչվում: Այ մարդ, ձեր յուռդը չբլի, էդքան դժվարա ասենք
գոնե հիսուն-հիսուն պահեք տղամարդկանց ու ղզողլանների հարաբերակցությունը? Ինքն էլ հենց փրայմ թայմի հաղորդումներն են վարում ասածներս, իսկ սերիալներում խաղում են
գլխավոր դերերը: Հա ինչա ուզածները? Խոսքն էդ մարդկանց եթեր թողողների մասինա: Ես հաստատ գիտեմ, որ էդ աստիճանի տուպոյ չեն, որ չհասկանան, որ հեռուստաատեսությունը ամեն դեպքում քարոզչության գործիքա ու ինչքան ավելի շատ ես հրամցնում մի երևույթ, էնքան ավելի պոպուլյարա դառնում դա, նամանավանդ աճող սերունդի մոտ, որովհետև ենթագիտակցության մեջ մտնումա, որ եթե ուզում ես դու էլ հայտնի դառնաս, տելեում լինես, հաջողակ լինես, ուրեմն “այ տենց” պետքա լինես:
Սա հատկանշականա, որովհետև մոտս առանց դա էլ տպավորությունա ստեղծվել, որ գնալով 
ամոթ բաններ են դառնում լինել տղամարդ ու նման լինել տղամարդու, սիրել էս երկիրը` իրա թերութուններով հանդերձ, հավատարիմ լինել առողջ արժեհամակարգի, որտեղ կան սրբություններ ու կոնկրետ արժեքներ, չվախենալ արտահայտել ոչ պոպուլյար կարծիք… էդ սաղ ամոթ, հետամնաց ու էքստրեմիստական բաներ են: Փոխարենը` ակտիվ քարոզվում են այնպիսի “առաքինություններ”, ինչպիսիք են կասկածապաշտությունը, օխլոկրատիան, ղզիկությունը, լիբեռաստությունը, անհավատությունը, պիդառաստությունը, սրբապղծությունը (հենա, Աստվածաշունչ վառողին էլ սարքին ազգի հերոս), անթասիբությունն ու անսկզբունքայնությունը:
Ինչ ասեմ, ապրեք-ապրեք, հարգելի տելեվիզիոնշիկներ, լավ մեսսիջ եք ուղղարկում աճող սերունդին: Հետո էլ պետքա մարդիկ շշմած հարցնեն, բա ոնց եղավ, որ էսքան շատացան գեյերը, դեբիլներն ու ղզիկները, չէ որ մենք տենց չէինք իրանց տարիքում: Բեսպրեդելա տիրում, բեսպրեդել… добро пожаловать впостмодерн, որտեղ ամեն ինչ խեղաթյուրվում և այլասերվում է:
