Որ որոշ ընկերներիս ասում էի՝ մի համեմատեք Ղրիմն ու Արցախը, բացարձակ նման չեն, ասում էին՝ չէ, ի՞նչ ես ասում, ընդ որում ես հիմնավորում էի, թե ինչու Արցախն անհամեմատ ավելի շատ իրավունք ունի անկախության, ինձ էլ պատասխանելուց միայն կարողանում էին ինչ-որ տարօրինակ սրտաճմլիկ փաստարկներ բերել՝ կապված բարոյականության հետ, որը մինչև հիմա չեմ հասկանում։
Դե հիմա կերեք, սիրելի ընկերներ, շատ շնորհակալ եմ Ռիժկովին՝ թեման փակելու համար։ Ով սրանից հետո նմանեցնի Ղրիմի դեպքերը Արցախին, մեղմ ասած, հնդկական կապիկներին ա նման, երեքից երկուսին՝ քոռին ու խուլին։
Մեկ էլ առիթը բաց չթողնեմ, մի հատ էլ հարցնեմ, էս բիձու ի՞նչն էր ազգային հերոս, որ ժամանակին էդ պաշտոնում իրա պարտականություննե՞րն էր կատարում (էն էլ, ինչպես նշում են պատմաբանները, լուրջ թերություններով)
Էս տիպին պապս Время նայելուց ասում էր «այ գառշոկ»։
Կից նյութն այստեղ
