Newmag.am-ը գրում է․
Ով եղել է էրմիտաժի, Պետերգոֆի, Լուվրի և աշխարհի այլ խոշոր թանգարաններում ու հիացել պալատական կահ-կարասիով, ազնվականների սեղանի սպասքով, երազել է ունենալ այդ հիասքանչ իրերից թեկուզ մեկը: Հրեշտակների արձանիկներով զարդարված ժամացույց, ռոմանտիկ տեսարաններով պատկերազարդված թեյի նրբագեղ գավաթ` արծաթե փոքրիկ գդարւվ, ֆրանսիական և իտալական վարպետների պատրաստած կատարյալ ու ավարտուն ձևերով բրոնզե արձաններ, կիրառական ու գեղազարդիկ արվեստի գլուխգործոցներ, այս ամենը փալուց արդեն միմիայն ազնվականների կամ սոսկ քաղքենիների համար չէ:
Երազանքները կարող են իրականանալ Երևանի հնաոճ իրերի խանութներ այցելելիս, որտեղ կտեսնեք հնագույն լուսատուներ և սկահակներ, ոսկեզօծ և կիսաթանկարժեք բնական քարերով ագուցված բարձրաճաշակ հնաոճ իրեր, որոնք կարող են զարդարել շատ հավաքածուներ, բայց նաև պատկառելի հմայք կհաղորդեն ժամանակակից հյուրասենյակին, աշխատասենյակին, գրասենյակին: Հայաստանում էլ կան մարդիկ, ովքեր կարող են իրենց թույլ տալ նման ճոխություն, եթե կողմնորոշվում են հնաոճ իրերի խորհրդավոր աշխարհում:
Րաֆֆի Դեհերյանն անտիկվարիատով զբաղվում է մոտ չորս տասնամյակ: 70-ականներին Երևանում գործող միակ մասնագիտացված խանութի ապրանքագետն էր:
– Հնաոճ իրեր սիրել եմ մանկուց, այցելել եմ աշխարհի շատ ցուցահանդեսներ, մասնագիտացել հնաոճ իրերի գնահատման մեջ և հրապուրվել այդ գործով:
- Ապրանքագետը նաև փորձագե՞տ է:
– Ո՛չ, գնահատո՛ղ: Փորձագետ կարելի է անվանել ադամանդ, ժամացույց գնահատողին: Գնահատում ենք անվճար, օգնում բոլորին, թող իմանան իրենց ապրանքի արժեքը:
- Ի՞նչ հետաքրքիր նմուշներ ունեք:
– Շատ են… 18-19-րդ դարերի ժամացույցներ, բրոնզ, ճենապակի, սրբապատկերներ…
- Կեղծիքներ շա՞տ են պատահում:
– Շատերն իրենք էլ չգիտեն՝ իրենց ապրանքը հնությո՞ւն է, թե՞ ոչ: Այստեղ ենք պարզում: Գնահատողը հնաոճ
իրերը ճանաչելու բոլոր նրբություններին տիրապետում է: Հարկ եղած դեպքում դիմում ենք նաև կատալոգների օգնությանը:
- Գնորդները Հայաստանի՞ց են լինում:
– Երևանից են: Դրսից եկողը չի գնի, դուրս տանելը մեծ խնդիրներ է հարուցում: Եվրոպայում այս ապրանքները շատ ավելի թանկ են, քան մեզ մոտ:
- Հնաոճ իրեր հավաքող մարդիկ կա՞ն:
– Նախկինում շատ էին, բայց հիմա քիչ են: Երիտասարդներին հնաոճ իրերը չեն հետաքրքրում: Նրանց համար կարևորը ձեռքի հեռախոսն է, ժամացույցը, ոսկեղենը, որոնք ամեն քայլափոխի վաճառվում են: Մենք կոմիսիոն ենք աշխատում, ցանկացած մարդ, որ ունի հնաոճ իր, բերում է մեզ մոտ, գնահատում ենք անվճար, ընդունում վաճառքի, որից հետո վերցնում մեզ հասանելիք տոկոսները: Մյուս խանութների հետ չենք շփվում:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
