Ամեն առավոտ մայրս ու էլի հայ մայրեր էդ թվերին կոֆե էին խմում, առաջին անգամ որ իմ համար եփեցին, գերմանական կոֆեի մանկական սերվիզի բաժակով, չհասկացա, թե ինչ էր, ու հետո` տարիներ անց, հասկացա, որ դա նույն (կամ դրանից է վերցվել` open space) տեքնոլոջին է, ու կանայք տղամարդկանց չվերաբերող ինչ-որ հարցեր են քննարկում ....
սա ենք...
էս վերջերս ինչ-որ բան չէի հասցնում ու մտածում էի, թե ի՞նչ։
Առավելապես տարածված է թյուրիմացությունը, և չկա տրամաբանական հենք, որը կհուսադրի թե այ սրանից հետո սա կլինի ու հետո այսպես կվերջանա ինչ-որ բան: Ստացվում է, որ ինչ-որ բան սկսվել է ու չի վերջանում...
Մի վեց տարի առաջ դա բերեց հասարակության մեջ մշակութային ընկալումների ամրացման, այո, մի՛ զարմացեք, մեզանում կարևորվեց ավանդական մշակույթների զարգացումը ...
Հիմա մենք՝ հասարակ քաղաքացիներս, կանոնից դուրս ենք ու առը հա գնում ենք. ուրը կարևոր չէ, օր ենք մթնացնում ու տանում թալանում ինքներս մեզ, բռա՛վո, հասարակություն։
Հային մեղադրելու չէ. տրամաբանությանը չի ենթարկվի ոչ մի բան՝ բացի թյուրիմացությունների տրամաբանությունից, ամեն բան ունի ալգորիթմ, ուռա (հալալ լինի քեզ, մաթ թեքումով դպրոց, որն ավարտել եմ):
Իսկ ես... ես հասկացա մի բան, թյուրիմացությունները մեզ չեն վերաբերվում, ամեն դեպքում ինձ։
հ.գ - մի օր է` ազգովի սուզվել ենք մի լուրի վրա, որ կատակ է (ինչ մի կատակ կաթի մասին .... ու հարց՝ ինչի՞)
օղբաթ են .....
