Մենք կարիք ունենք մտավորականությանը խելքի բերելու, այլապես անասունի կվերածվի մեր հասարակությունը

Մասնագիտությունիցս ելնելով՝ տարբեր հարցերի ու համակարգերի սովոր եմ նայել մարդու, անատոմիայի, ֆիզիոլոգիայի և բժշկության տեսանկյունից։ Իմ կարծիքով՝ եթե կատարյալ կամ կատարյալին մոտ համակարգ ենք ուզում ստեղծել, որը նաև ինքնազարգացման, ինքնակատարելագործման և հարատևման ուղի պիտի ունենա, ապա պետք է օրինակում որպես հիմք վերցնենք մարդու օրգանիզմը։ 
Ըստ այդմ, պետությունը, ազգը, հասարակությունը... այդ տեսանկյունից դիտարկելով՝ կարելի է պնդել, որ մտավորականությունը ազգի, պետության ուղեղն է, ավելի կոնկրետ՝ ուղեղի կեղևը, որը պատասխանատու է բարդ հաշվարկների, մտածողության համար և համարվում է բարձրագույն անալիտիկ կենտրոն։
Հայտնի փաստ է, եթե ուղեղի կեղևը մեռնում է, մարդ վեր է ածվում անասունի և ի վիճակի է անգամ խոտ արածելու չորքոտանու պես։ Ասելս ի՞նչ է։ Ազգի, պետության մեջ եթե նկատում եք անասնական բարքեր կամ ազգից, հասարակությունից անասունի վերածման միտումներ, ապա կարելի է ենթադրել, որ ուղեղի կեղևը մտավորականությունն է կամ ապականված, կամ մեռած...
Խորհենք էս ուղղությամբ։ Խորհենք, նայելով էսօր որպես մտավորական աճեցվող երևույթներին, այդ թվում և գրականության, երգի, պարի ասպարեզում, մշակույթի, գիտության ասպարեզներում... խորհենք, և շատ բան պարզ կլինի, բայց միայն դա քիչ է, անելիք ունենք այդ ուղղությամբ, մասնավորապես՝ մտավորականությանը խելքի բերելու... մի քիչ աբսուրդ է հնչում, բայց իրականությունն է, մենք կարիք ունենք մտավորականությանը խելքի բերելու, այլապես անասունի կվերածվի մեր հասարակությունը.... իսկ դրա միտումներին, կարծում եմ, շատերդ ականատես եք լինում անգամ եթերից...