Ինձ ոչինչ պետք չէ ապրելու համար,
Միայն թե կողքս լինի՜
Գոնե ստվե՛րդ…
Ու ես ձեռքերով աղոթքի պատրաստ -
Գրկեմ կոնքե՜րդ…
Ինձ ոչինչ պետք չէ ապրելու համար,
Միայն ծնկներդ լինեն գե՛թ մի պահ,
Հոգնած մարմնիս վրա տատանվող
Գլխիս հանգրվան,
ուրի՞շ,
Որիշ ո՛չ մի բան…
Ապրելու համար
ներկայությունդ լինի իմ սրտում՝
Թեկուզ նեղացա՜ծ,
քաշված մի անկյուն ,
քեզանից թեկուզ մի փոքրիկ հյուլե՜,
որին սրտումս թաքուն գուրգուրեմ…
որի հետ խոսե՜մ,
որին համոզե՜մ, որ
սիրելու համար դեռ պետք է ապրե՛լ, իսկ
ապրել առանց քեզ - դա նույնն է ինչ որ
ապրել անանո՜ւն,
անհացե՛, անտո՛ւն…
ապրել մոմի պես մարմրող սրտով,
ապրել սպասելով՝
ասես մի դատա՜րկ, խավար աշխարհում
դու լույս ես փնտրում սպասման հայացքում,
ասես սպասումը հոգնե՛լ է կյանքից…
ասես սպասումը կոպերն իջեցրե՜լ
ու ամաչում է իր ծերությունից
… ապրելու համար ուզածս շա՜տ է,
Սիրելու համար չնչին մի բա՛ն է…
Ս.Ումառ
