Ինձ հետաքրքիր է, թե ինչպես են Հայ քաղաքագետները արդարացնում Թուրքիո ռազմական ու քաղաքական մասնակցությունը ու վարքը Սուրյայում, Իրաքում, ամենուր, որտեղ նրանք ոչ թե Եվրոպական կամ Ամերիկյան քաղաքական շահերն են պաշտպանում, ու հետեվում, կամ հետապնդում, այլ, չարաշահելով կացությունները, իրենց սեփական վրեժխնդրության ու տարածման ծրագրերով, ոչնչացնում են եզդիներին, քուրդերին, հայերին ու մնացած փոքրամասնություններին օգտագործելով իրենց ռազմական ուժերը….ու մտածում եմ, երբ նորից պատերազմ սկսվի Ադրբեջանի հետ, արդյոք՞ Թուրքյան այս անգամ չի խառնվի ու իր քիթը չի մտցնի Արցախի պատերազմի մեջ…ու ինչ՞ պետք է անի Հայաստանը, երբ ՆԱՏՈՆ նույնիսկ սրանց չի կարողանում մի խոսք հասկացնել, դե ռուսաստանի մասին խոսելն էլ ավելորդ է…Ես միշտ ասել եմ, որ ադրբեջանցիների պատերազմի վայնասունների ետեվում թուրքերն են կանգնած…իսկ թուրքերի ախորժակը միայն Արցախը չի, այլ համայն Հայաստանը…պատրաստ ենք՞ ատոմային ուժով սպառնալու….
