Hetq.am-ը գրում է․
Դուրս է եկել տնից ու այլևս չի վերադարձել. որևէ մեկը պատասխանատվություն չի կրել
«Հետքի» խմբագրություն եկած երկու սևազգեստ կանայք՝ (լուսանկարում) մայր ու դուստր Ժաննա և Գայանե Հովհանյանները մեկ տարի է՝ ապրում են առանց ընտանիքի հոր՝ 65-ամյա Գյանջիրով Հովհանյանի: 2013 թ-ի հուլիսի 25-ին նա դուրս է եկել տնից ու այլևս չի վերադարձել: Արարատ քաղաքի բնակիչ, տեղի քարի արտադրամասի («Ջի-ընդ Էյ» ՓԲԸ) աշխատակից, 4 զավակների, հաշմանդամ ազատամարտիկի հայր Գյանջիրովը մահացել է կասկածելի հանգամանքներում: Նրա մարմինը գտել են իրավապահները Արարատ քաղաքից 3 կմ հեռու՝ Ավշար գյուղի մոտ՝ սարերում՝ ծառից կախված վիճակում:
Հովհանյան ընտանիքին իրավապահներն ի սկզբանե ասել են, որ իրենց հայրը ինքնասպան է եղել: Սակայն մինչ օրս ընտանիքի անդամները պնդում են, որ Գյանջիրով Հովհանյանին սպանել են: Նրանք անգամ վստահ են, թե ովքեր են կանգնած սպանության հետևում: Ըստ Հովհանյանների` իրենց հոր մահը կապված է քարի հանքի սեփականատիրոջ՝ Ասլան Ավետիսյանի որդիների՝ Նարեկ ու Հովհաննես Ավետիսյանների հետ, ովքեր սակայն, դուրս են մնացել պատասխանատվությունից: Ավելին՝ Արարատի քննչական բաժանմունքի ավագ քննիչ Արթուր Ավետյանը դեպքից մեկ տարի անց որոշում է կայացրել քրեական գործով վարույթը կարճելու և քրեական հետապնդում չիրականացնելու մասին:
Ի՞նչ է պատահել Գյանջիրով Հովհանյանի հետ դեպքից մեկ օր առաջ
Ժաննա ու Գայանե Հովհանյանները չեն կարողանում մոռանալ անցյալ տարվա հուլիսի վերջին օրերը, թե ինչ ահաբեկումների, սպառնալիքի, սեփական տնից փախուստի, նվաստացման ու վախի մթնոլորտում են ապրել:
«Հայրս սրտի ինֆարկտ տարած մարդ էր, 29 տարեկան եղբայրս սրտի ինֆարկտից մահացավ, մյուս եղբայրս էլ հաշմանդամ ազատամարտիկ է: Այս հոգեկան ապրումներից հայրս էլ հիվանդացավ: Չէինք թողնում, որ ծանր գործ անի: Բայց անցյալ տարի մի 10 օր աշխատեց Արարատի քարի արտադրամասում որպես բանվոր: Տեսել էր, որ քարերը կտրելիս ջարդոններ են առաջանում»,- «Հետքին» պատմեց Գյանջիրովի աղջիկը՝ Գայանեն՝ նշելով, որ հենց այդ ջարդոններն էլ դարձել են ողջ ողբերգության առիթը: Գյանջիրովը ցանկացել է արտադրամասի ջարդոններից վերցնել ու բակը կարգի բերել: Պետի տեղակալը, ըստ տուժողների պատմածի, թույլատրել է: Դրա դիմաց Գյանջիրովը մաղարիչի պես մի բան է կազմակերպել: Հարևանների հետ գնացել են, որ ուտեն-խմեն ու ջարդոնը բերեն տուն:
«Բայց հենց արտադրամասի մուտքի մոտ, դեռ ներս չմտած, «Ջիպով» սպասելիս են եղել տիրոջ երկու տղաները: Նրանք հրել գցել են հորս, ահավոր դաժան ծեծել են նրան, նաև մեր հարևան Վազգենին, տաքսու վարորդ Սամվելին, մենակ պահակ Ալբերտին ոչինչ չեն արել: Մենք տանը նստած էինք, հուլիսի 24-ն էր: Սամվելը եկավ ու պատմեց, որ իրենց ծեծել են: Հետո զանգեց հարևանի կինն ու ասաց՝ փախեք, ձեզ չսպանեն, պապայիդ են ման գալիս»,- պատմեց Գայանեն՝ հիշելով, թե ինչպես են փախել հարևանի տուն, ինչպես են տեսել, որ «Ջիպով» տղաները փնտրում են իրենց, հիշեց հոր խոսքերը. «Ինձ կբռնեն, կսպանեն, խոստացել են»:
«Դուք պիտի տեսնեիք, թե ինչպես էր ամբողջ մարմնով դողում 65 տարեկան տղամարդը»,- պատմում էր Գայանեն: Հետո Գյանջիրովը թաքնվել է հարևանի հողամասում, ծառերի տակ, խոտերի մեջ: Ավետիսյան եղբայրները, Հովհանյանների պատմելով, մտել են հարևան Վազգենի տուն ու հարցրել. «Ո՞ւր ա Գյանջոն, մենք գիտենք, որ ստեղ ա, մեկ ա մեր ձեռից չեն պրծնելու: 5 սուտկա էլ կկանգնեմ, մեկ ա՝ բռնելու եմ: Մեզ փող պետք չի, մենք փողի պրոբլեմ չունենք: Մեզ Գյանջոն ա պետք, պիտի տանենք»:
Հետո Գայանեի հայրը սողեսող գնացել է ուրիշ հարևանի տուն, սիրտը վատացել է, շտապ օգնություն են կանչել, սակայն հայրը վախեցել է գնալ հիվանդանոց, ասել է. «Ասլանի տղերքը կգան, հիվանդանոցում ինձ կսպանեն»:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
