«Երբ առաջին անգամ հանդիպեցի կազմակերպության տնօրեն Նարինե Մանուկյանին, նա ներկայացրեց երեխաների իրավիճակը, ես էլ որոշեցի որպես կամավոր գրանցվել». քսանամյա Լիլիթն արդեն երկու տարի է, ինչ «Հայ մայրեր» բարեգործական կազմակերպության կամավոր է: Այդ երկու տարիների ընթացում նա հասցրել է բացահայտել հաշմանդամություն ունեցող փոքրիկների ազնիվ աշխարհը և ընկերներին վարակել կամավորության գաղափարով: Կազմակերպության կամավորների մեծ մասը հենց Լիլիթի ընկերներն են, ում նա ծանոթացրել է այս երեխաների խնդիրներին, կազմակերպության նախաձեռնություններին, ինչն էլ նպաստել է, որ նրանք մեծ սիրով միանան կամավորական աշխատանքին: Նրանք բարեգործական համահալվածքներ են իրականացնում Երևանի տարբեր փողոցներում և շրջաններում: Հավաքված գումարով օգնություն է տրամադրվում մանկական ուղեղային կաթված ունեցող երեխաներին՝ ապահովելով մասնակցությունը ձիարշավներին, լողին, այժմ արդեն նաև կավաբուժության թերապիաներին: Սակայն այս դրամական օգնությունից առավել կարևոր Լիլիթը համարում է շփումը փոքրիկների հետ:
«Եթե մարդիկ բացի իրենց հոգսերից մի պահ աչք թարթեն ու տեսնեն դիմացինի հոգսերը, իրենց հոգսերը գուցե անցողիկ լինեն, իսկ այս երեխաներն ու իրենց ընտանիքները իսկապես ուշադրության, օգնության կարիք ունեն: Այդ ուշադրությունն արդեն մեծ օգնություն է, որով փոքրիկները կլրացնեն շփման պակասը» , - նշում է Լիլիթը:
Նա մաղթեց, որ բոլոր երեխաները լինեն առողջ և ապահով, որպեսզի նմանատիպ կազմակերպությունների կարիք այլևս չլինի: Բայց քանի դեռ իրականությունը հեռու է թվում ցանկալիից, մենք էլ միանանք և օգնենք:
Եվ հիշենք, որ, ինչպես նշում է Լիլիթը. «Այս երեխաներին հասկանալու համար, պետք է շփվել և հայտնվել իրենց փոքրիկ աշխարհի մեջ: Նրանք աշխարհի միակ անմեղ էակներն են: Նրանց մաքրությունն ու բարությունն աչքերում է, որոնք այնքան երազկոտ են ու թախծոտ»:
