Ուր ուզում եք արտագաղթեք, որ պատին ուզում եք գլուխներդ տվեք, բայց Թուրքիա մի արտագաղթեք, իսկ եթե կին եք՝ նաև իսլամական ցանկացած այլ երկիր:
Լուրջ եմ ասում: Ես պատրաստ եմ հասկանալ ու ընդունել ցանկացած մարդու, ով բարդ սոցիալ-տնտեսկան պայմաններից ելնելով, կամ ինչ-ինչ պատճառներով, լքում է Հայաստանը ու բախտը փնտրում օտար ափերում, բայց էդքան էլ օտա՞ր:
Ընկերս Թուրքիայից եկել ու ասում ա, որ Ստամբուլի մարմնավաճառների կեսը հայեր են: Մյուս ընկերս անցած տարի էր պատմում, որ Դուբայում ամենապահանջված մարմնավաճառները ռուսներից ու ուկրաինացիներից հետո էլի հայերն են... ու նաև ամենաբազմաթիվը...
Բայց մարմնավաճռաներին էլ մի կողմ: Ես դեռ մի կերպ կարող եմ հասկանալ Թուրքիայում հանգստացողներին ու Թուրքիայից աապարնք բերողներին, բայց երբեք ու ոչ մի պարագայում չեմ հասկանա մարդկկանց, ովքեր կոնկրետ արտագաղթում են Թուրքիա, կամ էլ արտագնա աշխատանքների են մեկնում այդ պիղծ երկիր: Ձեր տունը շինվի... գնացեք ԱՄՆ, գնացեք Եվրոպա, տո Ռուսաստան գնացեք վերջիվերջո, բայց Թուրքիա՞... ձեր պապերի արյունը ձեզ համար ջուր ա՞: Մի մատնաչափ թասիբ չունե՞ք: Չեք հասկանում, որ յուրաքանչյուրդ իրա այնտեղ հաստատվելու փաստով մեկ դաշույն է, որը թուրքերը մեր երկրի վրա են նետում: Յուրաքանչյուրդ մեկ ապտակ է, որ թուրքերը մեր ազգին են հասցնում ու լեզուները երկարացնելով ասում՝ «Էս չե՞ք, այ ցեղասպանվածներ»...
Դե իսկ մարմնավաճառների մասով, կասեմ, որ բռնության կողմնակից չեմ, վառելու կոչեր չեմ անում, բայց տենց հայկական ծագումնաբանություն (իրանք հայ կոչվելու իրավունք չունեն) ունեցող իգական սեռի ներկայացուցիչները (իրանք կին կոչվելու իրավունք չունեն) սերկայացուցիչներին պետք ա ստերիլիզացնել, որպեսզ այդ պղծվածները չկարողանան իրենց պիղծ գենը փփոխանցեն սերնդե սերունդ:
Մի խոսքով, Թուրքիա արտագաղթողնե՛ր, դուք նամուս ու պատիվ չունեք:
