2. Իմ կարծիքով Սերժ Սարգսյաննի վարկանիշը հիմա պիկ է խփել: Չեմ հիշում, որեւէ դեպք, երբ ոչ ՀՀկ-ական զանգվածը այսքան հիացած լինի: Ոմանց հումորները պրոֆիլի նկարը նախագահի նկարով փոխարինելուն՝ մի մասի համար իրողություն է: Ընդհանուր տպավորությունը նաև քննարկումներից է գալիս. դրականը գերիշխող է: Օգտատերերը նշում են հատկապես նախագահի ճիշտ դիվանագիտությունը՝ ինքնավստահ խոսքից մինչև դիմախաղով, նույնիսկ դիմախաղով առավելության հասնելը:
3. Այս ամենի մեջ ամենադրականն այն է, որ պատերազմ չեղավ: Չնայած որոշ կարծիքների, թե հիմա Հայաստանի համար ավելի բարենապաստ շրջան է պատերազմելու, եւ հարցը վերջնականապես լուծելու համար, ամեն դեպքում խաղաղությունը քաղցր բան է: Ով այդպես չի կարծում կարող է հարցնել բանակում որդի ունեցող մորը:
4. Եվ, ի վերջո, ինչի մասին էր այս ամբողջ խրախճանքը: Ենթադրյալ ոչ ավել բանի, քան լարվածությունը թուլացնելու: Այնինչ, նույնիսկ հստակ, կոնկրետ կետերով պայմանավորվածություն չկա էդ մասին՝ ինչպես պետք է անել և հատկապես ինչ պետք է չանել: Կողմերը հիմնվել են արդեն գործող պայմանագրերի ու փաստաթղթերի վրա, ինչը տարօրինակ է, որովհետեւ դրանք թեպետ պահպանվում են, բայց մասնակի ու հաճախ իրենց նպատակին չեն ծառայում(հաճախակի սահմանային խախտումներ եվ այլն):
5.Կարևորը: (Կան արդյոք արդեն գործող փաստաթղթերում,թե ինչ պատժամիջոցներ են սպասում հրադադարը խախտող կողմին,չկա արդյոք մեղքը ապացուցող հստակ գործընթաց: Նույնիսկ եթե սահմանային միջադեպերի դեպքում դա բարդ է անել, ապա Կարեն Պետրոսյանի պարագայում,օգտագործելով միայն ադրբեջանական աղբյուրները կարելի է ապացուցել, որ Ադրբեջանը պետական բարձրագույն մակարդակով ստել է ու կատարել ռազմական հանցագործություն՝ գյուղացուն ներկայացրել ագրեսիվ և վտանգավոր դիվերսանտ, խոշտանգելով ստիպել իրենց ուզածն ասել, ապա, որոշակի գործողությունների արդյունքում, անուղղակիորեն հասցրել մահվան կամ ուղղակիորեն սպանել: Ով պետք է պատասխան տա?
Հ.Գ. Հանդիպումը լիարժեք դրական կարելի էր համարել նվազագույնը Ադրբեջանի ղեկավարի ներողությամբ, ցավակցանքով, նշանառուներին սահմանից հեռացնելու պայմանավորվածությամբ, խնդրի կարգավորման հետագա փուլը կարգավորող բանակցային փուլի ժամկետների նշմամբ: Չունենալով վերը թվարկածը՝ բոլորս ոգևորվում ենք՝ չունենալով ոչ մի երաշխիք, որ մեկ շաբաթից կամ նույնիսկ այս գիշեր նույնը չի կրկնվի:
