Պատերազմից սարսափելի չարիք չկա աշխարհում, գրեթե ամբողջ մանկությունս անցել է այդ անբացատրելի մղձավանջում եւ մինեւ այսօր մեծ ազդեցություն թողել իմ հոգեւիճակի վրա ...
Ինձնից շատ խաղաղություն տենչող մարդ չեմ պատկերացնում, բայց խաղաղության երթը որնա ??? ինչի հնարավոր ա ապրել մի պետության մեջ ու այդքան ապազգային լինել ??? Երբ թշնամին մեր վրա հարձակվում ա մենք փախչենք ու ասենք խաղաղություն ենք ուզում ???
Հ.Գ. Տեր Աստված, հիմարություն էլ կարա չափ ու սահման ունենա էլի !!!
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել