Օգոստոսի 15-ին, Երևանի Հանրապետական մարզադատում տեղի ունեցավ ընկերական հանդիպում, Հայաստանի և Բելառուսի ազգային ընտրանիների միջև:
Իհարկե, բոլորիս կողմից ակնակալվում էր միայն հաղթանակ, սակայն սա ընկերական հանդիպում էր, իսկ մեզ համար ընկերական խաղերը միայն փորձարկումներ կատարել է, իսկ արդյունքը 2-րդական է: Խաղը սկսվեց մեր բացահայտ առավելությամբ, և այդպես էլ շարունակվեց միջև վերջ: Մենք կարող էինք հաղթել, այն էլ խոշոր հաշվով, սակայն այդ օրը մարզական բաղտը Բելառուսի հավաքականի կողմից էր: Իհարկե այս խարտությունը չի նշանակում, որ մեր հավաքականը թուլացել է: Հիշենք անցաց տարի օգոստոսին կայցաց Լիտվա-Հայաստան խաղը, որը ավարտվեց մեր պարտությամբ 3-0 հաշվով: Այդ խաղից հետո շատ երկրպագուներ հիասթափվեցին, և սկսցեին մտածել, որ մեր հավաքականի վերելքը ժամանակավոր էր, և եկել է այդ վերելքի վերջը: Կաին մարդիկ, ովքեր պահան ջում էին նույնիս Վարդան Մինասյանի հրաժարականը: Բայց հետո ինչ տեղի ունեցավ…. Մեր հավաքականը հերթով սկսեց ջաղջախել, Անդորայի, Սլովակիայի, Մակեդոնիայի հավաքականներին, Իռալանդիայի հավաքականին նույնն էր սպասվում, եթե չլիներ իրեն վաճառած Իտուրալդե Գոնսալեսը, ով մեզ խանգարց, հաղթանակ տալով Իռլանդիայի հավաքականին, և զրկելով մեզ դուրս գալ Եվրո 2012-ի եզրափակիչ փուլ:
Սակայն այս անգամ ամեն ինչ այլ կերպ է լինելու, մենք եզրափակիչ դուրս գալու խնդիրը շուտ ենք լուծելու, և չենք թողնելու, որպեսզի կարողանան խանգարել անարդար ճանապարհով: Մեր հաղթանակները դեռ առջևում են….
