1. Ինչ է Ուղղափառությունը
- Ուղղափառությունը դա Աստվածաշնչի գրվածքների, հավատքի ուսուցման և մարդու հոգևոր կյանքի այն պատկերացումն է որ ունեցել են Քրիստոնեական Եկեղեցու Սուրբ Հայերը
2. Ո՞վ է փրկվում համաձայն Ուղղափառության
- Կփրկվի նա (այսինքն կխուսափի հետմահու տառապանքներից), որ կտեսնի ու կհասկանա որ ինքը գերի է մարմնավոր և հոգևոր կրքերին, ցավում է այդ պատճառով, պայքարում է դրա դեմ և զղջում ու ապաշխարհում է անկեղծորն ամբողջ հոգով
3. Ինչպե՞ս գալ սեփական մեղքերը տեսնելու վիճակին
- Անհրաժեշտ է ամուր որոշում կայացնել ապելու Ավետարանի պատվիրաններով ու Սուրբ Հայրերի ուսմունքով, այլ ոչ թէ պարզապես հետևել այսպես կոչված համամարդկային բարոյականությանը: Կյանքն Ավետարանի պատվիրաններով ապրելը ցույց է տալիս թէ որքան վնասված ու կոռումպացված է մարդկային բնությունն ու ինչքան հեռու է մարդը հոգևոր ու բարոյական կատարելությունից
4. Իսկ ի՞նչ է նշանակում հոգևոր կյանք
- Սա մարդկային կյանքի այն տեսակն է, որն ապրում է Ավետարանի պատվիրաններով և զղջում է այդ պատվիրանների ցանկացած խախտման դեպքում, լինի դա գործով, խոսքով թէ մտքով:
- Սա պայքար է մարդկային հոգում առաջացող բոլոր չար, խորամանկ ու համառ մտքերի, ցանկությունների և մտադրությունների դեմ:
- Հոգևոր կյանքը անդադար աղոթքի դիմելն է
- Հոգևոր կյանքը դա ազնիվ ու բարի վերաբերվելն է բոլոր մարդկանց, առանց բացառության
5. Ինչու՞ է Քրիստոսը հանդիմանում Փարիսեցիներին
- Փարիսեցիները կրոնի մեջ բացառել էին ամենակարևորը՝ Աստուծո պատվիրանների կատարումը, սերը մարդկանց նկատմամբ, աղոթքն ու զղջումը: Կրոնական կյանքը նրանք դարձրել էին արտաքին ծեսերի կատարման՝ գեղեցիկ արարողություն, աղոթքների ընթերցում, տոների ու պահքերի պահպանում, ողորմություն տալ և այլն: Այս բաները նրանք անում էին կեղծավորությամբ, որպեսզի մարդիկ տեսնեին: Արդյունքում նրանք ընկան գաղափարական հպարտության ու կրքի մեջ և խաչեցին Քրիստոսին: Քրիստոնեաների մեջ նույնպես շատ կան Փարիսեցիներ
6. Ո՞վ է կոչվում Ուղղափառ Քրիստոնեա
- Այն մարդը, ով մշտապես ձգտում է ապրել խղճով ու Քրիստոսի պատվիրաններով՝ հետևելով Սուրբ հայրերի այդ պատվիրանների ուսմունքին ու խրատներին:
7. Կփրկվի՞ արդյոք մարդն իր բարի գործերով
- Սուրբ Իսահակ Սիրիացին գրում է, որ մարդը պարգևատրումը (փրկություն) ստանում է ոչ թէ բարի գործերի համար, այլ համեստության ու խոնարհության համար, որ ձեռք են բերվում բարի գործեր կատարելու շնորհիվ: Եթե խոնարհություն ձեռզ չբերվի, ապա բարի գործերը դառնում են անպտուղ և նույնիսկ կործանարար, քանի որ առաջացնում են հպարտություն
8. Ինչպե՞ս կարելի է հասկանալ թէ երբ է մարդու մոտ առաջանում հոգևոր զարթոնք
- Նոր սկսվող հոգևոր զարթոնքի առաջին նշանը սեփական մեղքերի ավելի շատ տեսնելը և ուրիշ մարդկանց ավելի քիչ դատելն է:
9. Կարո՞ղ է արդյոք մարդը սեփական ուժերով մաքրվել կրքերից ու դառնալ սուրբ:
- Կրքերը (հպարտություն, ատելություն և այլնջ) - հոգևոր հիվանդություններ են: Հետևաբար դրանք պետք է բուժվեն այնպիսի միջոցներով, որ արդեն փորձված են դարերով՝ հայտնաբերված ճգնավոր հայրերի կողմից, որոնք արդեն բուժվել էին այս հիվանդությունից: Ճգնավոր սուրբ հայրերը պնդում են, որ Աստված արմատախիլ է անում այս կրքրերը նրանց մեջ ովքերի իսկապես ազնվորեն պայքարում են այս կրքերի դեմ՝ իրենց համեստության ու խոնարհության համաձայն:
10. Ի՞նչ է տալիս մարդուն Քրիստոսի պատվիրաններով ապրելը
- Կրքերից (նախանձ, կեղծավորության, ամբարտաւանութիւն, հպարտություն, ատելություն եւ այլն) բուժում և առողջացում: Եվ միության Աստծո հետ, այսինքն հենց ինքը ՍԻՐՈ հետ, որ մեծագույն երանություն է մարդու համար երկրի վրա եւ երկնքում:
11. Ինչ բան են կրքերն ու որտեղից են նրանք առաջանում
- Կրքերը, դրանք հիվանդություններ են, որ եթե չպայքարենք նրանց դեմ, զարգանում են ու դառնում ավելի մեծ տառապանքի (օրինակ, շատակերություն, հարբեցողություն, ինքնահավանություն, հպարտություն). Նրանք սկսվում են մեղավոր մտքերից, մեղավոր ցանկություններից, մեղավոր զգացմունքներից: Դրա համար չի կարելի սրանց ազատություն տալ:
12. Ինչպիսին պետք է լինի աղոթքը: Ո՞րն է աղոթքի նշանակությունը:
- Աղոթքը միավորում է մարդկային ոգին Աստծո Հոգու հետ: Բայց սա տեղի է ունենում միայն ճիշտ աղոթքի ժամանակ, երբ աղոթէն արվում է ուշադրությամբ, խնամքով, ակնածանքով և ապաշխարհությամբ: Աղոթքն անիմաստ է առանց ուշադրության եւ վիրավորում է Աստծուն.
13. Ինչ է ասում Ուղղափառությունը երեխաների դաստիարակության մասին
- Երեխայի դաստիարակության հիմնական խնդիրը կայանում է նրանում, որպեսզի երեխային սովորեցնենք պայքարել իր էգոիզմի, ցանկությունների, քմահաճույքի (կապրիզ) և նման բացասական բաների հետ
Հիմնական խնդիրը բարձրացնել երեխային պետք է սովորեցնել նրան պայքարել իր եսասիրությունը, ցանկությունները, քմահաճույքի, եւ այլն, եւ ներշնչել իրեն լավ հմտությունները զբաղվող մարդկանց, կենդանիների եւ այլն բաներ. Սակայն դա անհնար է հասնել այդ նպատակին, որն ինքն ունի. Ներշնչենք երեխաներին բարի գործերի ու մարդկանց, կենդանիների և իրերի նկատմամբ բարի վերաբերմունքի: Սակայն այս նպատակին չի կարող հասնել այն ծնողը, որն ինքը դեռ չի կարողանում տիրապետել իրեն ու այս բաներին:
Սիրելի ընկերներ այս հարցերն ու պատասխաններն Ալեքսեյ Օսիպովինն են, ով Մոսկվայի Ուղղափառ Աստվածաբանական Ճեմարանի սիրված դասախոսներից մեկն է
