1 շաբաթ առաջ Վանաձորի քաղաքապետն ասուլիս էր հրավիրել՝ քաղաքի փողոցների քարուքանդ վիճակի առնչությամբ, եւ, որպես «նշավակ» հրավիրել էր նաեւ փողոցների այդ վիճակի իբր գլխավոր պատասխանատու, քաղաքում ջրագծերի փոփոխման եւ բարեկարգման աշխատանքներ, ասֆալտապատում կատարող ընկերության տնօրենին: Ըստ տեղական հեռուստատեսությամբ ցույց տրված կադրերի՝ քաղաքապետը մի լավ դատափետեց ՍՊԸ-ի տնօրենին՝ լրագրողներին ու նիստին հրավիրված ավագանու անդամներին կարծես հասկացնելով, թե «ահա նա, արեք՝ ինչ ուզում եք»: «Մեղադրյալն» էլ անընդհատ արդարացումներ էր փնտրում, ու փորձում մեղքը «վիզ չվերցնել»: Մի հարցում, սակայն, քաղաքապետի ու բուն «մեղավորի» կարծիքները համընկնում էին. այն է՝ քաղաքապետարանի եւ տվյալ ՍՊԻ-ի հետ ձեռք է բերվել պայմանավորվածություն, որ եթե որեւէ փողոցում ջրագիծ փոխելու նպատակով քանդել են հողը, ապա եթե մինչ այդ ասֆալտապատում չի եղել, ուրեմն «կարելի» է ընդամենը գրունտով եւ խճազանգվածով փակել, ասֆալտապատում չանել, իսկ եթե ջրագիծ քաշելու համար ասֆալտը քանդել են, այդ դեպքում անպայման վերականգնել ասֆալտը: Դե ընկերությունն էլ, «բնականաբար» հիմնականում այդպես էլ անում է, եթե ասֆալտը չի քանդում, ու ջրագիծ քաշելուց հետո ընդամենը խճապատում են, ինչին անդրադարձել ենք սույն բլոգի՝ 10.06.2014թվի «Կարկատանային անորակ ասֆալտապատման ու խճապատման հետեւանքները Վանաձորում» եւ 13.07.2013թվի «Ջրագծերը փոխում են, ասֆալտապատումը մոռանում» 21.10.2013թ. «Խիղճ ունեցեք, խիճն ասֆալտապատեք» հոդվածներում: Այսինքն, եթե փողոցը մինչեւ ջրագիծ փոխելն անբարեկարգ է եղել, հիմա էլ ավելի անբարեկարգ ու դժվար երթեւեկելի է դառնում՝ խճապատման հետեւանքով: Մի՞թե ամիսներ ու տարիներ շարունակ փողոցը խճապատ թողնելը նորմալ երեւույթ է: Ասուլիսի հաջորդ օրն իսկ՝ հունիսի 11-ից սկսվեց Գ.Լուսավորչի քարուքանդված մայթեզրերի խճապատումը՝ Խորենացու խաչմերուկից մինչեւ Մյասնիկյան, այսինքն՝ 2 ավտոկանգառ: Ենթադրվում է, թե այդպես խճապատված էլ կմնա ամիսներ շարունակ, ինչպես Լազյան փողոցում, որ Շիրվանզադեի խաչմերուկից մինչեւ Գոշ խճաթաթախ վիճակում է տարիներ շարունակ, եւ 1 տարի առաջ, երբ Շիրվանզադեն հատող «Լաչինի միջանցքն» ասֆալտապատում էին, այս տարածքի առեւտրականները դժգոհում էին, որ փողոցը տարիներ շարունակ չի բարեկարգվում, ջրահեռացում չի արվում, եւ վթարներն անպակաս են: Չենք կարծում, թե քաղաքապետարանի շենքի առջեւ քանդեն - ջրագիծ փոխեն, հետո խճով ծածկեն ու այդպես էլ թողնեն: Թերեւս, հենց դրա համար էլ քաղաքապետի «պատմական» ասուլիսը, երբ հրապարակավ դժգոհություն հայտնեց փողոցների քարուքանդ վիճակից, քաղաքապետարանի կայքում չլուսաբանվեց, եւ միայն հեռուստատեսությամբ ասուլիսը «տվին-անցան», որովհետեւ եթե գրավոր «իրեղեն ապացույց» վկայություններ հայտնվեին համացանցում, տեղական իշխանությունների համար տհաճ հարցեր էին առաջանալու, որոնցից մեկն էլ այն է, թե ինչպե՞ս կարելի է ամիսներ շարունակ փողոցը խճապատելը համարել նորմալ, ինչ է թե՝ այդտեղ ասֆալտ չի քանդվել ջրագիծ փոխելու նպատակով, այլ միան հողաշերտ է քանդվել: Ասուլիսում, որին ներկա էին համայնքի ավագանու՝ «մեղադրյալ» ՍՊԸ-ի դեմ «ատամները լավ սրած» անդամներ, եւ նույնիսկ քաղաքապետարանի մշակույթի բաժնի նոր նշանակված վարիչը (երեւի այն տրամաբանությամբ, որ անորակ ասֆալտ փռելն արդեն մեզանում վատ ձեւավորված մշակույթ է դառնում), այլ զարմանալի բաներ էլ ի հայտ եկան: Ավագանու անդամներից մեկը նկատեց, որ Մյասնիկյան փողոցում սկզբում ձախ հատվածի մայթեզրը քանդեցին՝ կոյուղագիծ գտնելու նպատակով, ու այդպես էլ չգտան, հետո աջ հատվածը քանդեցին՝ ջրագիծ փոխելու նպատակով: Ակամա հիշում ենք լոռեցիներից մեկի այն դիտարկումը, որ արվել էր դեռեւս ձմռանը, երբ քաղաքում գազատար խողովակ էր պայթել, ու վնասված հատվածն այդպես էլ չէին գտնում. «Դե հին մասնագետների մեծ մասը չկան, շատերը մահացել են, շատերը թոշակի են անցել, նորերն էլ խամ են, ոչ գծագրից են խաբար, ոչ հատակագծից, դրա համար էլ անընդհատ վթարներ են լինում»: Ասուլիսի ընթացքում քաղաքապետը վրդովված նկատեց, որ Նժդեհի փողոցը 2 տարի է՝ քարուքանդ է (ինչպիսի ամոթ Նժդեհի անունը կրող կուսակցության համար): Նաեւ անուղղակիորեն մեղադրեց ասֆալտապատում իրականացնող ՍՊԸ-ի ղեկավարին՝ 21 միլիոն եվրո վարկն անարդյունավետ ծախսելու համար, եւ խոստացավ, որ ստիպված կլինի ընկերության կատարած անորակ աշխատանքների համար բողոքել ՀՀ նախագահին: Իսկ ո՞ւմ դիմեն բնակիչները՝ ամիսներ ու տարիներ շարունակ խճապատված փողոցներով, անբարեկարգ մայթերով երթեւեկելու համար, եթե քաղաքապետը խճապատումը թույլատրելի է համարում, եթե փողոցը քանդելուց առաջ ասֆալտ չի եղել: Հետաքրքի՞ր է, արտասահմանյան որեւէ երկրում (որի հետ անընդհատ համեմատվում են, երբ ցանկանում են վարձերը բարձրացնել) նման երեւույթ կա՞ (ասենք, ԱՄՆ Փասադենա քաղաքում, որի քույր-քաղաքն է համարվում Վանաձորը. ավելի ճիշտ՝ «քյասիբ» քույրը): Կարծում ենք, փողոցները ամիսներ շարունակ խճապատված թողնելը լավագույն արհամարհանք է բնակչության նկատմամբ: Էլ «չենք խոսում» այն մասին, որ մայթերը տարիներով ասֆալտի երես չեն տեսնում, թեպետ՝ 2007թվի ամռանը կարծես թե նախատեսվում էր մայթերն էլ ասֆալտապատել, ինչին անդրադարձել ենք «Ժամանակ-Երեւանի»՝ «Վանաձորում մայթերի ասֆալտապատման համար փող է գտնվել» հոդվածում:
ԳԱՅԱՆԵ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ
