Բարոյական խուճապ: Վերջապես գտա մեր այսօրվա վիճակի մշակութային անկյունաքարը: Պարզվում է երևույթը սոցիոլոգների ու հոգեբանների կողմից ուսումնասիրված է և այս երևույթը շատ զարգացած ազգեր վերապրել են ժամանակին: Դե մեր /սոցիոլոգ ընկերներս թող չնեղանան/ սոցիոլոգիան ընկել է «սըրվեյների» ծուղակը և ոչ մի կերպ չի կարողանում նման խնդիրներով զբաղվել:
Նույնիսկ Բարոյական խուճապի հակառակորդների մոտեցումն է մեր համար հետաքրքիր, քանի, որ նրանք պնդում են, որ նման երևույթ չկա, այլ դա մամուլի՝ սենսացիայի հետևից վազելու արգասիք է: Ֆեյսբուկյան դարաշրջանում երևի պետք է խորհել նաև սրա շուրջ:
Բոլոր «Հայաստանի ապագայի համար խիստ մտահոգված» ֆեյսբուկյան խմբերը մատնված են բարոյական խուճապի, որից չեն կարողանում դուրս գալ:
Ի դեպ, երկար բարակ որ չբացատրեմ սա ինչ է, ասեմ, որ ժամանակին մի հատ շատ լավ ֆիլմ էի դիտել, ու այդ ֆիլմի հետքերով գնալով գտա բարոյական խուճապի եզրույթը: Նայեք ֆիլմը և փորձեք կրկին հայացք գցել «ակտիվիզմի» առկա ալիքին:
http://www.imdb.com/title/tt0113421/
Ափսոս գիրքը չունեմ: Ահա հատված Վիկիպեդիայից, ոնց որ Հայաստանի մասին լինի ....
Perhaps the most telling critique has come from the British criminologist Steve Hall, who argues that "moral panic" is one of the weakest concepts in the social sciences. In his book Theorizing Crime and Deviance[25], Hall argues that the idea has deep roots in the post-war cultural current of catastrophism, an irrational fear that any form of moral condemnation or dialectical politics might lead to the sort of brutal authoritarianism that manifested itself in Nazism and Stalinism. "Moral panic" is thus not a rational or analytical concept but a fantastic product of the "fear of fear". After the horrors of WWII, post-war liberals insisted on pan-tolerance and the permanent cooling of social antagonism. However, this tactic backfired as the new plutocrats took advantage of the retraction of condemnation from politics to destroy the post-war settlement and indulge in destructive economic speculation and the global diffusion of neoliberal political economy. This was supported by a culture of narcissism that justified consumerism, selfishness and greed[26], which, again, the liberal left failed to condemn and resist. Hall goes on to argue that no evidence of a "moral panic" reviving reactionary politics in the post-war era actually exists, despite the sensationalizing efforts of the mass media. The ideological function of the media is not to create a "panic" - which is precisely what the post-war elite do not want - but a combination of concern and complacency, and therefore most media productions about crime begin by briefly "sensationalizing" concerning events before they present a resolution to the problem, thus lulling the population back into a false sense of security. However, the post-war liberal-left project has backfired. In the current global economic crisis caused largely by the neoliberal politics and culture that were ineffectively opposed by the liberal left, crime, gangsterism and far-right extremism are far more likely to return[27].
