Գիշերն էնքան լուռ ա, որ գլուխդ բարձին դրած լսում ես սրտիդ համաչափ տկտկոցը: Էսպես մինչեւ չորսը, չորսն անց կես։

Լռությունն առաջինը խախտում ա փողոցով սլացող մեքենայի ձայնը: Ապա երկրորդի, երրորդի։ Հետո սկսում են հաչալ շները:

Շների հաչից միանում ա բակում կայանված մեքենայի ազդանշանային համակարգը: Շների հաչից ու մեքենայի ազդանշանից արթնանում ա հարեւանի երեխան:
Լսվում ա երեխայի լաց:

Քիչ անց երեխայի լացից ուշադրությունդ շեղվում ա թռչունների ծլվլոցի վրա: Փողոցով սլացող մեքենաների ձայնը դառնում ա անընդհատ:
Հանկարծ լսվում ա կատվի սուր մլավոց:

Հինգն անց ա։
Քաղաքն արթնանում ա, ու արթնացող քաղաքի ձայների մեջ կորած սրտիդ ձայնն այլեւս չես լսում։

29 ապրիլի, 2014
03:44-05:36

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել