Մենք բոլորս խաղալիքներ ենք ճակատագրի ձեռքին: Իսկ ով կենդանության օրոք պատիվներ է փնտրում, նա խղճուկ մուշտարի կանչող է այդ կյանքի տաճարի դռների մոտ, որ կեղտոտ շնչառությամբ որսում է յուրաքանչյուր անցորդի նետած գովասանքի խոսքերը: Բոլո՞րն են նրան գովում: Կնշանակի նա խարդախների ու հիմարների առաջ գլուխ է խոնարհել նույնքան ցածր, որքան մտքի ազնիվ արժանապատվության ու իմաստնության առաջ: Բայց խելքը կորցնում է իր ողջ հրապույրը, եթե այն ներթափանցված է չարամտությամբ: Ամենահզոր կիրքը փառամոլությունն է: Փրկեք ինձ այդ կրքից, և ես ինքուրույն կազատվեմ մյուսներից: Հաղթանակը սեփական անձի նկատմամբ միակ հաղթանակն է, որտեղ հաջողությունը բաժին չունի:
Արժանապատվորեն ապրած կյանքը պետք է գնահատել արաքներով, այլ ոչ թե տարիներով:
Նյութի աղբյուր՝ http://edita-edit.blogspot.com/2012/02/blog-post_1208.html
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել