Առավոտյան շատ շուտ ռադիոյով հետաքրքիր հաղորդում էի լսում` մարդու օրգանիզմում կուտակվող քիմիական նյութերի և դրանց բացասական ազդեցության, օրգանիզմը ներսից քայքայելու և մարդու մահն արագացնելու վերաբերյալ: Եվ ամենակարևորն այն էր, որ այդ քիմիական տարրերը հիմնականում առաջանում են նենգ, վատատես, դիմացինի մեջ թերություն փնտրող, տեղի-անտեղի քննադատող, անգյալ, ծանծաղասիրտ, աղքատիմաց, քրթմնջացող, դժկամ և փնթփնթան մարդկանց մոտ:
Ասածս այն է, որ նստած տեղը, բոլոր-բոլորին անուն կպցնելով, անգյալությամբ տառապելով ու չիմանալով, թե իրականում դու ինչ ես ցանկանում` կյանքդ չես բարելավի: Վեր կաց համակարգչի դիմացից, ստանձնիր պատասխանատվություն քո կյանքի հանդեպ, գարուն է, ծառ տնկիր, շքամուտքդ մաքրիր, հարևանիդ ժպտա, աշխատանք փնտրիր, եթե չունես` սկսիր թեկուզ ամենաանհրապույր գործից, ոչ պատվաբեր մասնագիտություններ չկան, սկսիր ու կհասնես քո ուզածին, համբերատար եղիր, «բիրդան աղա» չեն ծնվում: Բարեկեցությունը ստեղծում են, այլ ոչ թե գտնում: Անհաջողակներ չկան, կան անգյալներ ու շտապողներ: Սրա-նրա խելքին էլ մի ընկիր... Կառուցիր կյանքդ ու կտեսնես, թե որքան լավն են քո երկիրը, քո հողը, քո ընտանիքը, քո հարևանը, քո ենթական, քո ղեկավարը...
