Այս օրերին ինձ հաճախ են հարցնում իմ սվիտերի մասին.. ինչո՞ւ է այն այդքան մեծ ու տխուր.. բանն այն է, որ այն ձեռք եմ բերել, երբ դեռ 20-քանի տարեկան էի և հույս ունեի մեծանալ, ուժեղանալ ու աժդահա դառնալ... բայց ճակատագիրը այլ բան էր նախատեսել.. աժդահա այդպես էլ չդառա, բայց հույսը... հույսը դեռ մնացել է.. և այսօր ես այս սվիտերը չեմ կրում, ես կրում եմ հույսը.. կրծքիս վրա.. հպարտ, բայց լուռ..
Շնորհավոր Մարտի 8, սիրելի սեռ..
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10152319148470786&set=a.107886885785.127116.678415785&type=1
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
