Մարդիկ անհետանում են մեր հիշողությունից աստիճանաբար, մաս առ մաս: Նույնիսկ այն բանից հետո, երբ նրանք մեզ լքում են, հիշողությունը դեռ որոշ ժամանակ պահպանում է նրանց կերպարն ամբողջական: Իսկ հետո նրանից սկսում են անջատվել ու անհետանալ մասնիկ մասնիկի ետևից:
Լինում են կորուստներ, որոնք ստիպում են տառապել, իսկ լինում են այնպիսիները, որոնք թեթևության զգացում են բերում: Եվ ի՞նչ ենք մենք իրականում, եթե ոչ տարատեսակ օժանդակ միջոցների հավաքածու, որն իրենից ներկայացնում է մեր և ուրիշների կենսափորձի թափոնների հանրագումարը:
Նյութի աղբյուր՝ http://hovikcharkhchyan.wordpress.com/2013/12/11/%D5%A4%D5%A5%D5%B6%D5%AB%D5%A5%D5%AC-%D5%B8%D6%82%D5%B8%D5%AC%D5%A5%D5%BD/
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
